فخرالدین احمدی سوادکوهی
به کوچیده چکاوک شوریده می مانی
در شبان گاهی مه آلود
غمگین
غربت ِ سرنوشت اش را
برای کسی که نمی شناسد
می خواند
آی چکاوک
با تنهایی ات به وسعت صحرا
در گسترده ترو سفید مه
در دام شبان گاهی قلمرو هراس انگیز
زنگ نزند منقارت!
برخیز
آواز سر کن یک نفس
شاید شب گردی در این حوالی
دل تنگ تر از تو
آوازِ تو را منتظر است!
بخش شعر نیمایی | پایگاه خبری شاعر
منبع: سایت شعر ایران
