فرقی ندارد در گلستانت بمیرم
یا مثل خاری در بیابانت بمیرم
من آن غریب از وطن دورم که باید
چون اشک چشمت روی دامانت بمیرم
این کنج را بر باغها ترجیح دادم
من لانه کردم تا در ایوانت بمیرم
صد زخم ترکش را به جانم می پذیرم
تا چون شهیدی پای ایرانت بمیرم
معشوق من! جای تو جانم را ببخشم
یا پیش از آن دم که رود جانت بمیرم.
سیاوش پورافشار
