زهرا نادری بالسین شریف آبادی
یک سپید ودو پریسکه
نقطه یکربلا
اینجا …
خونی میشوید
عزت سیاف قابیل را
وامضاء میکند
حرمت هفتادو دو هابیل را
طلوعی میتراود
ازفراز نیزه
برفلق حقیقت
وختم میکند
آغازتسبیح خلیل را
وپرپرغنچه ترین اسمائیل
اینجا…
انشاء میکند
دستی با رد آب
دیوان وفا را
قطره اشکی میبلعد
یم نیل را
هل من معینی میدمد
برصوراسرافیل
اینجا…
بازویی افتاده علم میکند
بربام عالم
علم سرخ تجلیل را
آهی آتش میزند
خیمه اباطیل
ونمیبیند جز بلندای جمیل را
شعر سپید سیاه پوشی
نمیرساند…
حتانقطه ی کربلای جلیل را
نمیرساند……
1391/8/5
———————————
پریسکه
پیشانی آب
غرق عرق شرم شد
ازروزی که لبهای غنچه ترین سرباز
باخون سیراب شد
————————–
دفتررود میشود
وشعرها روان
ازاشک قلمی که
ازکربلا مینویسد
1393/2/14
بخش شعر سپید | پایگاه خبری شاعر
منبع: سایت شعر ایران