مرا ببر از این دیار، که کس مثال آب نیست
بگو به مردمان که آب، چرا چنان سراب نیست
بگو به مردمان که آب، چرا چنان سراب نیست
بگو به مرغک خرد، که جان دهد در این قفس
جواب هیچ پرسشی، شکنجه و عذاب نیست
به مرغک خرد بگو، که چون رسید زاغ شب
چنان طلاست آتش و، چنان طلای ناب نیست
بگو سکوت پیشه کن، که جان نداشت قیمتی
و آن کسی که جان سپرد، به سان زنده خواب نیست
تمام اهل شهر خواب، تمام اهل خواب کر
بیا و نعره ای بزن، سکوت جز حباب نیست
شاعر موژان مجید
بخش غزل | پایگاه خبری شاعر
منبع: شعر نو
