محمد مهدی مهرابیان – حسین علیه السلام

در این جهان نیابی تو هیچ کس
جز عاشق حسین و غلام یار

گفت این حسین کیست که گردیده میکده
هرکس می زند به نامش تا رسدبه ذات یار

گفت پادشاه و سلطان دوجهان هست و بس
آن گوهر زهرا (س)و سر به پای یار

بوسد گلوی پاره پاره اصغرش
تقدیم کند پاره تن را به پای یار

عاشق شو و برو به میکده
می نوش کن سیراب شو بنام یار

ساقی نداشتند حسین و اکبرش
لب تشنه او شتافت به ملاقات یار

چون کشته شد عباس در فرات!
از بهرجرئه ای آب که رساند به کام یار

هرکس که گونه اش تر گرددز عشق او
تضمین کنند رسد او به کوی یار