محمد لالوی – کوتاه

از زندگیم مانده به اندازه ی مشتی
آن را که تو هم ساده گرفتیش به بازی

این مرد فقط با تو چنین آمده انقدر
حیف است اگر قاعده را ساده ببازی

بین من و تو فاصله ماندست همانقدر
یک ذره به اندازه ی کوتاهِ درازی

تا کی بزنم در ته هر جمله علامت
تا کی بشود یکه در این راه بتازی(؟)

از بخت بدم با که بگویم ، که من را
در دادگهم متهمم خود شده قاضی

روزی برسد شور تو هم ته برسد ، کاش
تا اینهمه به جور خودت سخت ننازی

شیخی به سر منبر خود ساده چنین گفت:
عمرت برود گر چه بسازی چه نسازی…