فروغ حاجيان – شوق غزل

بی مقدس مریمی دنیا مسیحایی نداشت

بی تو ای شوق غزل آلوده شبهای من

لحظه ای حتی دلم با من هم آوایی نداشت

آنقدر خوبی که در چشمان تو گم می شوم

کاش چشمان تو هم اینقدر زیبایی نداشت

این منم پنهان ترین افسانه شبهای تو

آنکه در مهتاب باران شوق پیدایی نداشت

در گریز از خلوت شبهای بی پایان خود

بی تو اما خواب چشمم هیچ لالایی نداشت