بیگانه نازد
آمدی بالین من ای بی وفا حالا چرا
رنگ طرّه چون بگشته این چنین بیضا چرا
من جوانی داده ام هر ناز تو ای بی وفا
وقت پیری با دل پژمرده ام نانا چرا
بی وفا رفتی تو با بیگانه ها خویشی کنی
از چه رو بازم تو برگشتی پَسِ ماها چرا
سیل دیده کرده ویران هر چه را بود و نبود
کشتی نوحم تو بودی غرقه کردی ما چرا
زین همه ظلمی که کردی جان من در حق دل
در عجب هستم نمی پاشد بهم دنیا چرا
عاقبت روزی بچرخد چرخ گردون آن من
نازنینا از دلت عشقم فکندی در دل صحرا چرا
شهریارا چون تو پژمان دلبری بیگانه داشت
گو رود بیگانه نازد این دل ما را چرا
عسگر جعفری(پژمان)
آمدی بالین من ای بی وفا حالا چرا
رنگ طرّه چون بگشته این چنین بیضا چرا
من جوانی داده ام هر ناز تو ای بی وفا
وقت پیری با دل پژمرده ام نانا چرا
بی وفا رفتی تو با بیگانه ها خویشی کنی
از چه رو بازم تو برگشتی پَسِ ماها چرا
سیل دیده کرده ویران هر چه را بود و نبود
کشتی نوحم تو بودی غرقه کردی ما چرا
زین همه ظلمی که کردی جان من در حق دل
در عجب هستم نمی پاشد بهم دنیا چرا
عاقبت روزی بچرخد چرخ گردون آن من
نازنینا از دلت عشقم فکندی در دل صحرا چرا
شهریارا چون تو پژمان دلبری بیگانه داشت
گو رود بیگانه نازد این دل ما را چرا
عسگر جعفری(پژمان)
شاعر عسگر جعفری
بخش غزل | پایگاه خبری شاعر
منبع: شعر نو
