غفور ابراهیمی
در را باز می کنم و
هزاران مرتبه این صحنه تکرار می شود
در را باز می کنم !!
اما
تو دیگر نیستی،
حالا
چند روز است که
مفهومِ انتظار را فهمیده ام!
برای آخرین بار در را باز می کنم
اما کسی در آنسو نیست .
هیچ کس باور نمی کند
جسمی را که بی قلب زنده مانده است و
راه می رود
و
نفس بکشد !
به من حق بده باید می رفتم .
این همه رنج را
چگونه
در چمدان پنهان کنم…
بخش شعر سپید | پایگاه خبری شاعر
منبع: سایت شعر ایران
