چــو از آفـریـن گـشـت پــرداخــتــهبـــیــاورد گــلــرنــگ را ســاخــتــهنشـسـت از بـر زین و ره بـرگـرفـتخــم مــنـزل جــادو انــدر گــرفــتهــمــی رف…
| چــو از آفـریـن گـشـت پــرداخــتــه | بـــیــاورد گــلــرنــگ را ســاخــتــه |
| نشـسـت از بـر زین و ره بـرگـرفـت | خــم مــنـزل جــادو انــدر گــرفــت |
| هــمــی رفــت پــویـان بــه راه دراز | چو خورشید تـابـان بـگشت از فراز |
| درخــــت و گـــیـــا دیـــد و آب روان | چـنان چـون بـود جـای مـرد جـوان |
| چو چشم تذروان یکی چشمه دید | یـکـی جــام زریـن بــرو پــر نـبــیـد |
| یـکـی غـرم بــریـان و نـان از بــرش | نـمـکــدان و ریـچــال گــرد انـدرش |
| خـور جـادوان بـد چـو رستـم رسید | از آواز او دیـــو شــــد نـــاپــــدیـــد |
| فــرود آمـد از بــاره زیـن بــرگـرفــت | بـه غـرم و بـنان اندر آمد شـگفـت |
| نشست از بـر چشمه فرخنده پـی | یـکـی جـام زر دیـد پــر کـرده مـی |
| ابـا مـی یـکـی نـیـز طـنـبـور یـافـت | بـیـابـان چـنـان خـانـه سـور یـافـت |
| تـهمـتـن مـر آن را بـه بـر در گـرفـت | بــزد رود و گـفــتــارهـا بــرگـرفــت |
| که آواره و بـد نشان رسـتـم اسـت | که از روز شادیش بـهره غم است |
| همـه جـای جـنگـسـت میدان اوی | بـیابـان و کـوهسـت بـسـتـان اوی |
| همه جـنگ بـا شیر و نر اژدهاست | کـجـا اژدها از کـفـش نـا رهاسـت |
| مـی و جـام و بـویا گـل و میگـسـار | نـکـردسـت بـخـشـش ورا کـردگـار |
| همیشه بـه جنگ نهنگ اندر است | و گر بـا پلنگان به جنگ اندر است |
| بـــه گــوش زن جــادو آمــد ســرود | هـمـان نـالـه رسـتــم و زخــم رود |
| بــیــاراســت رخ را بــســان بــهــار | وگــر چــنـد زیـبــا نـبــودش نـگــار |
| بــر رسـتـم آمـد پـر از رنـگ و بــوی | بـپـرسید و بـنشسـت نزدیک اوی |
| تـهـمـتـن بـه یزدان نـیـایش گـرفـت | ابــر آفــریـنــهــا فــزایـش گــرفــت |
| که در دشـت مازندران یافـت خـوان | مـی و جـام، بــا مـیـگـسـار جـوان |
| نـدانـسـت کـاو جـادوی ریمـنـسـت | نهفـتـه بـه رنگ اندر اهریمـنسـت |
| یکی طـاس می بـر کـفـش بـرنهاد | ز دادار نــیـکــی دهــش کــرد یـاد |
| چـــو آواز داد از خـــداونـــد مـــهـــر | دگرگونه تـر گشت جـادو بـه چـهر |
| روانـش گــمـان نـیـایـش نـداشــت | زبـانـش تـوان سـتـایـش نـداشـت |
| سـیه گشت چـون نام یزدان شنید | تـهمتـن سـبـک چـون درو بـنگـرید |
| بــیـنــداخــت از بــاد خــم کــمــنـد | ســر جــادو آورد نــاگــه بـــبـــنــد |
| بـپرسید و گفتش چه چیزی بـگوی | بدان گونه کت هست بنمای روی |
| یکـی گـنده پـیری شـد اندر کـمـند | پـر آژنـگ و نـیرنـگ و بـنـد و گـزنـد |
| مـیانش بـه خـنـجـر بـه دو نیم کـرد | دل جــادوان زو پــر از بـــیــم کــرد |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
