ورا پــنــج تــرک پــرســتــنـده بــودپـرسـتـنـده و مـهـربـان بـنـده بـودبــدان بــنـدگــان خــردمـنـد گـفــتکه بـگشـاد خـواهم نهان از نهفتشــمــا یـک…
| ورا پــنــج تــرک پــرســتــنـده بــود | پـرسـتـنـده و مـهـربـان بـنـده بـود |
| بــدان بــنـدگــان خــردمـنـد گـفــت | که بـگشـاد خـواهم نهان از نهفت |
| شــمــا یـک بــه یـک رازدار مــنـیـد | پــرسـتــنـده و غـمـگـسـار مـنـیـد |
| بــدانــیــد هــر پــنــج و آگــه بــویـد | همه سـالـه بـا بـخـت همره بـوید |
| که من عاشـقم همچـو بـحـر دمان | ازو بــر شــده مــوج تــا آســمــان |
| پــر از پـور سـامـسـت روشـن دلـم | بـه خـواب اندر اندیشه زو نگسلم |
| همیشـه دلـم در غـم مـهر اوسـت | شب و روزم اندیشه چـهر اوسـت |
| کنون این سخن را چـه درمان کنید | چـگویید و بـا من چـه پـیمان کـنید |
| یـکـی چـاره بـایـد کـنـون سـاخـتـن | دل و جــانــم از رنــج پــرداخــتــن |
| پـرسـتـنـدگـان را شـگـفـت آمـد آن | کــه بــیـکــاری آمـد ز دخــت ردان |
| هـمـه پــاسـخـش را بــیـاراسـتـنـد | چـو اهرمـن از جـای بـرخـاسـتـنـد |
| کــه ای افــســر بـــانــوان جــهــان | ســرافــراز بـــر دخــتــران مــهــان |
| سـتـوده ز هندوستـان تـا بـه چـین | مـیـان بـتـان در چـو روشـن نـگـین |
| بـه بـالای تـو بـر چمن سرو نیست | چـو رخسار تـو تـابـش پـرو نیست |
| نـــگــــار رخ تــــو ز قــــنـــوج و رای | فرستـد همی سوی خـاور خـدای |
| تـرا خـود بـدیده درون شرم نیسـت | پــدر را بــه نـزد تــو آزرم نـیـسـت |
| کـــه آن را کــه انــدازد از بـــر پـــدر | تو خواهی که گیری مر او را به بر |
| کـه پــرورده مـرغ بــاشــد بــه کـوه | نـشــانـی شــده در مـیـان گــروه |
| کــس از مــادران پــیـر هـرگــز نـزاد | نه ز آنکـس کـه زاید بـبـاشـد نـژاد |
| چـنـین سـرخ دو بـسـد شـیـر بـوی | شـگفتـی بـود گر شـود پـیرجـوی |
| جـهانی سـراسر پـر از مهر تـسـت | بــه ایـوانـهـا صـورت چـهـرتــسـت |
| تـرا بـا چـنین روی و بـالـای و مـوی | ز چـرخ چـهـارم خـور آیـدت شـوی |
| چـو رودابـه گـفـتـار ایشـان شـنـیـد | چـو از بــاد آتــش دلـش بــردمـیـد |
| بـریشان یکی بـانگ بـرزد به خشم | بـتـابـیـد روی و بـخـوابـیـد چـشـم |
| وزان پـس بـه چشم و بـه روی دژم | بــه ابــرو ز خـشـم انـدر آورد خـم |
| چـنین گـفـت کـاین خـام پـیکـارتـان | شــنــیـدن نــیـرزیـد گــفــتــارتــان |
| نه قیصـر بـخـواهم نه فـغـفور چـین | نــه از تـــاجـــداران ایــران زمــیــن |
| بـه بـالـای من پـور سـامـسـت زال | ابــا بــازوی شـیـر و بــا بـرز و یـال |
| گـرش پـیرخـوانی همـی گـر جـوان | مــرا او بــجــای تــنــســت و روان |
| مــرا مــهــر او دل نــدیــده گـــزیــد | همـان دوسـتـی از شـنـیده گـزید |
| بـرو مـهـربــانـم بـه بـر روی و مـوی | بـه سوی هنر گشتمش مهرجوی |
| پـــرســـتـــنــده آگــه شــد از راز او | چـو بــشـنـیـد دل خـسـتـه آواز او |
| بــه آواز گــفــتــنــد مــا بــنـده ایـم | بـه دل مـهـربـان و پـرسـتـنـده ایم |
| نگه کـن کنون تـا چـه فـرمان دهی | نـیـایـد ز فــرمــان تــو جــز بــهـی |
| یکی گفت زیشان که ای سر و بن | نگـر تـا نـداند کـسـی این سـخـن |
| اگــر جــادویــی بــایــد آمــوخــتــن | بـه بـند و فسون چشمها دوختـن |
| بــپــریـم بــا مـرغ و جــادو شــویـم | بــپــویـیـم و در چـاره آهـو شـویـم |
| مــگـــر شـــاه را نــزد مـــاه آوریــم | بـــه نــزدیــک او پــایــگــاه آوریــم |
| لـب ســرخ رودابــه پــرخــنـده کـرد | رخـان مـعـصـفـر سـوی بـنده کـرد |
| کـه این گفـتـه را گر شـوی کـاربـند | درخــتــی بــرومـنـد کـاری بــلـنـد |
| کـــه هـــر روز یـــاقـــوت بــــار آورد | بـــرش تـــازیــان بـــر کـــنـــار آورد |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
