وغزل ثانی اینست وشاعر معلوم نی وگمان می افتد که از منشآت قدماستبـــیــاور آنــچـــه دل مــا بـــیــکــدگــر کــشـــدابـسر کشد آنچه دلم بـار او بـسر کش…
| وغزل ثانی اینست وشاعر معلوم نی وگمان می افتد که از منشآت قدماست | |
| بـــیــاور آنــچـــه دل مــا بـــیــکــدگــر کــشـــدا | بـسر کشد آنچه دلم بـار او بـسر کشدا |
| غـلـام ســاقـی خــویـشــم کـه بــامـداد پــگـاه | مـرا زمـشـرق خــم آفـتــاب بــر کـشـدا |
| چــو تــیــغ بـــاده بــرآهــخــتــم از نــیــام قــدح | زمـانـه بـاید تـا پـیش مـن سـپـر کـشـدا |
| چه زر چه سیم و چه خاشاک پیش مرد آن روز | کـه از مـیـانـه ســیـمـاب آب زر کـشــدا |
| خـوش اسـت مـسـتـی واز روزگـار بـی خـبــری | که چـرخ غاشیه مست بـی خبـر کشدا |
| اگــر بـــســـاغـــر زریــن هــزار بـــاده کـــشـــم | هـنـوز هـمــت مـن بــاده دگــر کــشــدا |
| در نـشــاط (مـن) آنـگــه گــشــاده تــر بــاشــد | که مست باشم وساقی مرا بدر کشدا |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
