چـنـان بـد کـه روزی چـنـان کـرد رایکـه در پـادشـاهـی بــجـنـبـد ز جـایبـرون رفـت بــا ویـژه گـردان خـویـشکـه بـا او یکی بـودشـان رای و کیشســوی کــشــ…
| چـنـان بـد کـه روزی چـنـان کـرد رای | کـه در پـادشـاهـی بــجـنـبـد ز جـای |
| بـرون رفـت بــا ویـژه گـردان خـویـش | کـه بـا او یکی بـودشـان رای و کیش |
| ســوی کــشــور هـنـدوان کــرد رای | سـوی کـابــل و دنـبــر و مـرغ و مـای |
| بــه هـر جــایـگـاهـی بــیـاراســتــی | می و رود و رامـشـگـران خـواسـتـی |
| گــشــاده در گــنـج و افــگــنـده رنـج | بــرآیـیـن و رســم ســرای ســپــنــج |
| ز زابــل بــه کـابــل رســیـد آن زمـان | گــرازان و خـــنــدان و دل شــادمــان |
| یـکــی پــادشــا بــود مــهــراب نــام | زبـر دسـت بـا گـنج و گـسـتـرده کـام |
| بـــه بـــالــا بـــه کـــردار آزاده ســـرو | بــه رخ چـون بــهـار و بـه رفـتـن تـذرو |
| دل بــخــردان داشــت و مــغــز ردان | دو کــتــف یــلــان و هــش مــوبــدان |
| ز ضــحــاک تــازی گــهــر داشــتــی | بـه کـابــل هـمـه بــوم و بــرداشـتـی |
| همـی داد هر سـال مـر سـام سـاو | کـه بــا او بــه رزمـش نـبــود ایـچ تـاو |
| چـو آگـه شـد از کـار دسـتــان سـام | ز کــابــل بــیــامــد بــهــنــگــام بـــام |
| ابـــا گــنــج و اســـپـــان آراســـتـــه | غـلـامـان و هـر گـونـه ای خـواسـتــه |
| ز دیـنـار و یـاقـوت و مـشـک و عـبـیـر | ز دیـبــای زربــفـت و چــیـنـی حــریـر |
| یــکــی تــاج بـــا گــوهــر شــاهــوار | یــکــی طــوق زریـن زبــرجــد نــگــار |
| چـو آمـد بــه دسـتــان سـام آگـهـی | کــه مــهــراب آمــد بــدیــن فــرهــی |
| پــذیـره شــدش زال و بــنـواخــتــش | بــه آیـیـن یـکـی پــایـگـه سـاخـتـش |
| ســوی تــخــت پــیـروزه بــاز آمـدنـد | گــشــاده دل و بـــزم ســـاز آمــدنــد |
| یـکــی پــهـلــوانـی نـهـادنــد خــوان | نـشـسـتــنـد بــر خــوان بــا فـرخــان |
| گــســارنـده مــی مــی آورد و جــام | نــگــه کـــرد مــهــراب را پـــورســـام |
| خـــوش آمــد هــمــانــاش دیــدار او | دلــش تــیــز تـــر گــشــت در کــار او |
| چـو مـهراب بـرخـاسـت از خـوان زال | نــگــه کــرد زال انــدر آن بـــرز و یــال |
| چــنـیـن گـفــت بــا مـهـتــران زال زر | کـه زیـبـنـده تـر زیـن کـه بـنـدد کـمـر |
| یــکـــی نــامـــدار از مــیــان مــهــان | چـنـیـن گـفـت کـای پـهـلـوان جـهـان |
| پــس پــرده او یــکــی دخــتــرســت | که رویش ز خـورشید روشن تـرسـت |
| ز سـر تـا بــه پـایـش بـه کـردار عـاج | به رخ چون بهشت و به بالا چو ساج |
| بـران سفت سیمنش مشکین کمند | سرش گشتـه چـون حـلقه پـای بـند |
| رخــانـش چــو گــلـنـار و لـب نـاردان | ز سـیـمـیـن بــرش رسـتـه دو نـاروان |
| دو چـشمش بـسان دو نرگس بـبـاغ | مـــژه تـــیـــرگـــی بــــرده از پـــر زاغ |
| دو ابـــرو بـــســـان کـــمـــان طـــراز | بــرو تــوز پــوشــیـده ازمــشــک نــاز |
| بـهـشـتـیـسـت سـرتـاسـر آراسـتـه | پـــر آرایــش و رامــش و خــواســتــه |
| بـــرآورد مـــر زال را دل بـــه جـــوش | چــنـان شــد کـزو رفــت آرام وهـوش |
| شب آمد پـر اندیشه بـنشسـت زال | بـه نادیده بـرگشت بـی خـورد و هال |
| چـو زد بــر سـر کـوه بــر تـیـغ شـیـد | چـو یـاقـوت شـد روی گـیتـی سـپـید |
| در بـــار بــگــشــاد دســتــان ســام | بــرفــتــنــد گــردان بــه زریــن نــیــام |
| در پـــهــلـــوان را بـــیــاراســـتـــنـــد | چـو بــالـای پــرمـایـگـان خـواسـتــنـد |
| بــرون رفــت مـهـراب کـابــل خــدای | ســوی خــیــمــه زال زابـــل خـــدای |
| چــو آمــد بـــه نــزدیــکــی بـــارگــاه | خــروش آمـد از در کـه بــگـشـای راه |
| بـــر پـــهــلــوان انــدرون رفـــت گـــو | بـــســان درخـــتـــی پـــر از بـــار نــو |
| دل زال شــد شــاد و بــنــواخــتــش | ازان انـجــمــن ســر بــرافــراخــتــش |
| بـپـرسید کز من چـه خـواهی بـخواه | ز تــخــت و ز مـهـر و ز تــیـغ و کــلـاه |
| بــدو گـفــت مـهـراب کــای پــادشــا | ســـرافـــراز و پـــیــروز و فــرمــان روا |
| مــرا آرزو در زمـــانــه یــکـــیــســـت | کـه آن آرزو بــر تــو دشــوار نـیـســت |
| که آیی بـه شـادی سـوی خـان من | چـو خـورشـید روشـن کنی جـان من |
| چنین داد پـاسخ که این رای نیست | بـه خـان تـو انـدر مـرا جـای نـیـسـت |
| نـبــاشـد بـدیـن سـام هـمـداسـتـان | همـان شـاه چـون بـشـنود داسـتـان |
| که ما می گساریم و مستان شویم | سـوی خـانـه بــت پـرسـتـان شـویـم |
| جـزان هر چـه گویی تـو پـاسخ دهم | بــــه دیـــدار تــــو رای فـــرخ نـــهـــم |
| چــو بــشــنـیـد مـهـراب کـرد آفـریـن | بــه دل زال را خــوانــد نــاپــاک دیــن |
| خــرامـان بــرفـت از بــر تــخــت اوی | هـمـی آفـریـن خـوانـد بـر بـخـت اوی |
| چـو دستـان سـام از پـسش بـنگرید | سـتـودش فـراوان چـنان چـون سـزید |
| ازان کـو نـه هـم دیـن و هـم راه بـود | زبـــان از ســتــودنــش کــوتــاه بـــود |
| بـرو هیچـکـس چـشـم نگـمـاشـتـند | مــر او را ز دیــوانــگـــان داشـــتـــنــد |
| چــو روشــن دل پــهـلـوان را بــدوی | چـنـان گـرم دیـدنـد بــا گـفـت وگـوی |
| مـر او را ســتــودنـد یـک یـک مـهـان | هـمـان کـز پـس پـرده بــودش نـهـان |
| ز بـــالــا و دیــدار و آهــســـتـــگـــی | ز بـایـسـتـگـی هـم ز شـایـسـتـگـی |
| دل زال یــکــبــاره دیــوانــه گــشــت | خـرد دور شـد عـشـق فرزانه گشـت |
| ســپـــهــدار تـــازی ســر راســتــان | بــگـویـد بــریـن بــر یـکـی داســتــان |
| که تـا زنده ام چـرمه جـفت منسـت | خــم چــرخ گـردان نـهـفـت مـنـسـت |
| عــروســم نـبــایـد کـه رعـنـا شــوم | بـــه نــزد خـــردمــنــد رســـوا شــوم |
| از اندیشـگـان زال شـد خـسـتـه دل | بــران کــار بــنــهــاد پــیـوســتــه دل |
| همی بـود پـیچـان دل از گفت وگوی | مــگـــر تـــیــره گـــردد ازیــن آبـــروی |
| همی گشت یکچـند بـر سر سـپـهر | دل زال آگــنــده یــکــســـر بـــمــهــر |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
