چــو بــگـذشـت از غـم دنـیـا بــغـفـلـت روزگـار تــودر آن غفلت بـبـی کاری بـشب شد روز کار توچـو عـمر تـو بـنزد تـسـت بـی قـیمت، نمی دانیکه هر سـاعـت ش…
| چــو بــگـذشـت از غـم دنـیـا بــغـفـلـت روزگـار تــو | در آن غفلت بـبـی کاری بـشب شد روز کار تو |
| چـو عـمر تـو بـنزد تـسـت بـی قـیمت، نمی دانی | که هر سـاعـت شـب قـدرسـت اندر روزگار تـو |
| چــه روبــه حـیـلـهـا سـازی ز بــهـر صـیـد عـوانـی | تو مرداری خوری آنگه که سگ باشد شکار تو |
| تـو همچـون گربـه آنجـایی که آن ظالم نهد خوانی | مـگـر سـیری نمـی داند سـگ مـردار خـوار تـو |
| طعامش لحم خنزیرست و چون آبش خوری شاید | ز بـی نانی اگر از حـد گذشـتـسـت اضطرار تـو |
| ز بـیمـاری مـزورهـای چـون کـشـکـاب مـی سـازد | ز بــهـر مــرگ جــان خــود دل پــرهـیـزکــار تــو |
| تـو بـی دارو و بـی قـوت نیابـی زین مـرض صـحـت | بــمــیــرد انــدریـن عــلــت دل بــیـمــار زار تــو |
| تـرازان سـیـم مـی بــایـد کـه در کـار خـودی دایـم | چــو کــار او کـنـی هـرگـز نـیـایـد زر بــکــار تــو |
| ز حـق بـیزاری ار بـاشـد سـوی خـلق الـتـفـات تـو | زدیـن درویـشـی ار بــاشـد بـدنـیـا افـتـخـار تـو |
| زر طـاعـت بــری آنـجـا کـه اخـلـاصـی در آن نـبــود | بـسی بـر تـو شکست آرد درست کم عیار تـو |
| ز نـقـد قـلـب بــر مـردم زمـیـن حــشــر تــنـگ آیـد | بـصـحـرای قـیـامـت در چـو بـگـشـایـنـد بـار تـو |
| کجـا پـوشـیده خـواهد ماند افعـالت در آن حـضـرت | کـه یـکـسـانـسـت نـزد او نـهـان و آشـکـار تــو |
| چـو طـاوسـی تـو در دنیا و در عـقـبـی، کـجـا ماند | سـیـه پـایـی تـو پـنـهـان بـبــال چـون نـگـار تـو |
| بـجـامه قـالـب خـود را مـنقـش می کـنی تـا شـد | تــکـلـفـهـای بــی مـعـنـی تـو صـورت نـگـار تـو |
| بـدین سـرمایه خـشنودی که از دنیا سوی عقبـی | بـخـواهی رفـت و راضـی نی ز تـو پـروردگار تـو |
| ازین سـیرت نـمـی تـرسـی کـه فـردا گـویـدت ایزد | کـه تـو مـزدور شـیـطـانـی و دوزخ مـزد کـار تـو |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
