ملکسـت وصل تـو بـچـو من کس کجـا رسدواین مـمـلـکـت کـجـا بـمن بـینوا رسـدوصــل تــرا تــوانــگــر و درویـش طــالــبــنــدوین کـار دولتـسـت کنون تـا کـر…
ملکسـت وصل تـو بـچـو من کس کجـا رسد | واین مـمـلـکـت کـجـا بـمن بـینوا رسـد |
وصــل تــرا تــوانــگــر و درویـش طــالــبــنــد | وین کـار دولتـسـت کنون تـا کـرا رسـد |
در مــوکــب ســکــنــدر بـــودنــد خــلــق واو | زآن بـی خـبـر که خـضـر بآب بـقا رسـد |
شـاهـان عـصـر از در مـن نـان خـوهـنـد اگـر | از خـوان تـو نواله بـچـون من گدا رسـد |
هـر چـنـد هسـت سـایه لـطـف تـو خـلـق را | چـون آفـتـاب کو همه کس را فرا رسـد |
بــا بــنــده لــایـق کــرم خــویـش جــود کــن | پـیدا بـود کـه هـمـت او تـا کـجـا رسـد |
رخ هــمــچـــو مـــاه زرد شـــود آفـــتـــاب را | گـرنـه زروی تــو مـددش در قـفـا رسـد |
عاشـق چـو در ره تـو قدم زد بـدسـت لطـف | تـاج کرم بـهر (سـر) مویش جـدا رسـد |
آن کـس مـنـم کـه در عـوض یـک نـظــر زتــو | راضـی نیم که ملک دو عالم مرا رسـد |
عـــاقـــل زغـــم گـــریــزد ودیــوانــه وار مـــا | شادی کنیم اگر غم عشقت بما رسد |
وصل تو منتهاست (که) عاشق درین طریق | از سد ره بـگذرد چو بـدین منتـها رسد |
ای مـحـنـت تــو دولـت صـاحـب دلـان شـده | نعمت بـود گر از تـو بـعاشق بـلا رسـد |
چـندانکه سیف هسـت همین گوید ای نگار | جـانا حدیث عشق تـو گویی کجا رسد |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج