ای لـب لـعــل تــرا بــنـده بــجــان شــیـریـنـیلب نگویم که شـکر نیسـت بـدان شیرینینـام لـعـل لـب جـان بــخـش تــو انـدر سـخـنـمهـمـچـنـانـسـت کـه درآ…
ای لـب لـعــل تــرا بــنـده بــجــان شــیـریـنـی | لب نگویم که شـکر نیسـت بـدان شیرینی |
نـام لـعـل لـب جـان بــخـش تــو انـدر سـخـنـم | هـمـچـنـانـسـت کـه درآب روان شـیـریـنـی |
لـــب نـــانـــی کـــه بآب دهــنـــت گـــردد تـــر | شـهـد دریوزه کـنـد زآن لـب نـان شـیرینـی |
بـوسـه یـی داد لـبـت،قـصـد دگـر کـردم،گـفـت | کـین یکی بـس بـود از بـهر دهان شـیرینی |
زآن بـوصـف تـو زبـانـم چـو لـبـت شـیـرین شـد | کـه بـلـیسـیدم از آن لـب بـزبـان شـیرینـی |
زآن لب ای دوست بصد جان ندهی یک بوسه | شـکـر ارزان کـن و مفـروش گران شـیرینی |
چـون لـبــت بـر شـکـر و قـنـد بـخـنـدد گـویـنـد | بس کن از خنده که بگرفت جهان شیرینی |
خوش درآمیختـه ای بـا همگان،واین سهلست | کـه خـوش آمـیز بـود بـا همـگـان شـیرینـی |
تـلـخـی عـیشـم ازینسـت و نمـی یارم گـفـت | کـه تـو بـا مـن تـرش و بـاد گـران شـیرینـی |
بـنـده در وصـف تـو بـسـیـار سـخـنـهـا گـفـتـی | اگــر از آب نــرفــتــی بــزبــان شــیــریـنــی |
ســـخـــن هــر کـــس امــروز نــشـــانــی دارد | زاده طـبـع مـرا هـسـت نـشـان شـیـریـنـی |
شــعــر مــن کــهــنــه نــگــردد بـــمــرور ایــام | کــه تــغــیـر نـپــذیـرد بــزمــان شــیـریـنـی |
بـعـد ازین هـر کـه چـو مـن خـوان سـخـن آراید | گو ازین شـعر بـنه بـر سـر خـوان شـیرینی |
سـیف فـرغـانی از آن خـسـرو مـلـک سـخـنی | بـا چـنین طـبـع کـه فـرهاد چـنان شـیرینی |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج