یــکـــی مــرد بـــود انــدر آن روزگــارز دشـــت ســـواران نــیــزه گــذارگـرانمـایه هم شـاه و هم نیک مـردز تــرس جــهـانـدار بــا بــاد ســردکــه مــ…
| یــکـــی مــرد بـــود انــدر آن روزگــار | ز دشـــت ســـواران نــیــزه گــذار |
| گـرانمـایه هم شـاه و هم نیک مـرد | ز تــرس جــهـانـدار بــا بــاد ســرد |
| کــه مــرداس نـام گــرانـمــایـه بــود | بـه داد و دهـش بـرتـرین پـایه بـود |
| مــراو را ز دوشــیــدنــی چــارپـــای | ز هـر یک هزار آمـدنـدی بـه جـای |
| هـمـان گـاو دوشــابــه فـرمـانـبــری | هـمـان تـازی اسـب گـزیـده مـری |
| بـز و مـیـش بـد شـیـرور هـمـچـنـین | بـه دوشـیـزگـان داده بـد پـاکـدیـن |
| بـه شیر آن کسـی را که بـودی نیاز | بـدان خـواسـتـه دست بـردی فراز |
| پــسـر بــد مـرایـن پــاکـدل را یـکـی | کـش از مـهـر بـهره نـبـود انـدکـی |
| جــهـانـجــوی را نـام ضــحــاک بــود | دلـیـر و سـبــکـسـار و نـاپـاک بـود |
| کـجـا بـیور اسـپـش همـی خـواندند | چــنـیـن نـام بــر پــهـلـوی رانـدنـد |
| کــجــا بــیـور از پــهـلـوانـی شــمـار | بــــود بــــر زبــــان دری ده هـــزار |
| ز اســپــان تــازی بــه زریـن سـتــام | ورا بــود بــیــور کــه بـــردنــد نــام |
| شـب و روز بـودی دو بـهـره بـه زیـن | ز روی بــزرگــی نـه از روی کــیـن |
| چـنـان بــد کـه ابـلـیـس روزی پـگـاه | بــیـامـد بــسـان یـکـی نـیـکـخـواه |
| دل مــهــتــر از راه نــیــکــی بــبــرد | جـوان گـوش گـفـتـار او را سـپــرد |
| بـدو گفت پـیمانت خـواهم نخـسـت | پس آنگه سخن برگشایم درست |
| جـوان نیکـدل گشـت فـرمانش کـرد | چـنان چـون بـفرمود سوگند خـورد |
| کـه راز تــو بــا کــس نـگـویـم ز بــن | ز تـو بـشنوم هر چه گویی سخن |
| بـدو گفـت جـز تـو کسـی کدخـدای | چـه بـاید همی بـا تـو اندر سـرای |
| چه بـاید پـدرکش پـسر چون تو بـود | یکـی پـنـدت را مـن بـیـاید شـنـود |
| زمـانـه بــریـن خــواجــه سـالـخــورد | هـمــی دیـر مــانـد تــو انـدر نـورد |
| بــگــیـر ایـن ســر مــایـه ور جــاه او | تــرا زیــبــد انــدر جــهــان گــاه او |
| بــریـن گـفــتــه مـن چــو داری وفــا | جـهـانـدار بــاشـی یـکـی پــادشـا |
| چـو ضـحـاک بـشـنید انـدیشـه کـرد | ز خـون پــدر شـد دلـش پــر ز درد |
| بـه ابـلیس گفت این سزاوار نیست | دگـرگـوی کـین از در کـار نـیـسـت |
| بـدوگـفـت گـر بـگـذری زیـن سـخـن | بـتـابـی ز سـوگـنـد و پـیـمـان مـن |
| بـمـانـد بـه گـردنـت سـوگـنـد و بـند | شوی خـوار و ماند پـدرت ارجـمند |
| ســـر مـــرد تـــازی بـــه دام آوریـــد | چـنان شـد کـه فـرمـان او بـرگـزید |
| بـپـرسـید کـین چـاره بـا مـن بـگـوی | نـتــابــم ز رای تـو مـن هـیـچ روی |
| بــدو گـفــت مـن چــاره ســازم تــرا | بــه خـورشـیـد سـر بــرفـرازم تــرا |
| مــر آن پــادشــا را در انــدر ســرای | یکی بـوستان بـود بـس دلگشای |
| گـرانـمـایـه شـبــگـیـر بــرخـاسـتـی | ز بــهـر پــرسـتــش بــیـاراسـتــی |
| سر و تـن بـشستی نهفتـه بـه بـاغ | پــرسـتـنـده بــا او بــبــردی چـراغ |
| بـــیــاورد وارونــه ابـــلــیــس بـــنــد | یکی ژرف چـاهی بـه ره بـر بـکـند |
| پــس ابــلـیـس وارونـه آن ژرف چـاه | بـه خاشاک پـوشید و بـستـرد راه |
| ســر تــازیــان مــهــتــر نــامــجــوی | شـب آمـد سـوی بـاغ بـنهاد روی |
| به چاه اندر افتاد و بشکست پست | شـد آن نیکدل مرد یزدان پـرسـت |
| بــه هـر نـیـک و بــد شــاه آزاد مـرد | بــه فــرزنـد بــر نــازده بــاد ســرد |
| هـمـی پـروریـدش بـه نـاز و بـه رنـج | بــدو بــود شــاد و بــدو داد گــنـج |
| چــنــان بــدگــهـر شــوخ فــرزنــد او | بــگــشــت از ره داد و پــیــونــد او |
| بـه خـون پـدر گـشـت همـداسـتـان | ز دانـا شـنـیـدم مـن این داسـتـان |
| کـه فـرزنـد بــد گـر شـود نـره شـیـر | بـه خـون پـدر هـم نـبــاشـد دلـیـر |
| مـگـر در نهانـش سـخـن دیگـرسـت | پــژوهــنــده را راز بــا مــادرســت |
| فـــرومــایــه ضـــحـــاک بـــیــدادگــر | بــدیـن چـاره بــگـرفـت جـای پــدر |
| بــه ســر بــرنـهـاد افــســر تــازیـان | بـریشـان بـبـخـشـید سـود و زیان |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
