ز حـد گذشـت جـدائی ز حـد گذشـت جـفابـیا که موسم عیشست و آشتـی و صفالـبــت بـه خـون دل عـاشـقـان خـطـی داردغـبــار چــیـسـت دگـر بــاره در مـیـانـه مـا…
| ز حـد گذشـت جـدائی ز حـد گذشـت جـفا | بـیا که موسم عیشست و آشتـی و صفا |
| لـبــت بـه خـون دل عـاشـقـان خـطـی دارد | غـبــار چــیـسـت دگـر بــاره در مـیـانـه مـا |
| مرا دو چـشـم تـو انداخـت در بـلـای سـیاه | و گرنه من که و مستی و عاشقی ز کجا |
| کجـا کسـیکه از آن چـشـم تـرک وا پـرسـد | که عـقل و هوش جـهانی چـرا کنی یغـما |
| ز زلف و خال تو دل را خلاص ممکن نیست | کـه زنـگـیان سـیاهـش نـمـی کـنـنـد رهـا |
| دلـم ز جـعـد تـو سـودائی و پـریشـانـسـت | بــلـی هـمـیـشـه پـریـشـانـی آورد سـودا |
| عــبــیـد وصــف دهـان و لـب تــو مـیـگـویـد | بـبـین که فکر چـه بـاریک و نازکسـت او را |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
