ای بـــرده رویــت آب مــه ازمــهــر تـــو درآتـــشـــمچـون بــاد خـاکـت بـوسـم ارآبـی زنـی بـرآتـشـمبـهـر سـخـن گـفـتـن مـرا در قـید عـشـق آورده ایچـو…
| ای بـــرده رویــت آب مــه ازمــهــر تـــو درآتـــشـــم | چـون بــاد خـاکـت بـوسـم ارآبـی زنـی بـرآتـشـم |
| بـهـر سـخـن گـفـتـن مـرا در قـید عـشـق آورده ای | چـون عـود بـهر بـوی خـوش افگنده ای درآتـشـم |
| شـورآب اشـک بـی نمـک درکـاسـه سـر جـوش زد | تـا مـی نـهد سـودای تـوچـون دیگ بـر هرآتـشـم |
| همرنگ خون آبی چو سیل از ابر چشمم شد روان | کـزبـارقـات عـشـق تـو چـون بـرق یکسـر آتـشـم |
| بـر گلسـتـان حـسـن خـویش ایمن مبـاش از آه من | ور نی بـیفـتـد ناگهان در خـشـک و در تـر آتـشـم |
| از تــاب مـهـرت آب شـعـر از مـن تـرشـح مـی کـنـد | چـون خـاک می سـوزد مدام از بـهر گوهر آتـشم |
| عشق آتـشست وهیمه جان این پـرورش یابـد ازآن | نـوریسـت در کـانـون دل زین هیمـه پـرور آتـشـم |
| چـون شـمـع گـاز شـوق تـو هر دم زمن بـرد سـری | لـیـکـن دگـر ره مـیکـنـد چـون دود سـر درآتـشـم |
| عـشـقـم بـطـور قـرب تـو هـر دم دلـالـت مـی کـنـد | شد،گرچه موسی نیستم،سوی تو رهبـر آتـشم |
| ازمـعـجــزات عـشــق تــو ز آب حــیـات عـشـق تــو | در وکر سـینه مرغ شـد همچـون سـمندر آتـشم |
| تـا چـون خـسروی هر سـحـر بـالی زند بـانگی کند | آن دم ز بـــاد پـــر او گــردد فـــزونــتـــر آتـــشـــم |
| شـب آشـکـارا مـی شـود چـون مـاه پـیدا مـیشـود | روز از نظـرها مـی شـود پـنهان چـواخـتـر آتـشـم |
| آتـش خـورد دم بـی دهـان و زشـعـلـها سـازد زبـان | نـشـگـفـت اگـر ازیاد تـو گـردد سـخـن ور آتـشـم |
| بــا نـفـحــه لـطــفـت اگـر بــادی کـنـد بــر مـن گـذر | بـــا آب حــیــوان در اثــر گــردد بـــرابـــر آتــشــم |
| دل مـهر مهرت چـون نگـین از دسـت نگـذارد همی | هر چـند بـگذارد چـو شمع از پـای تـا سـر آتـشم |
| چـون شـمـع دارم رنـگ ز رز آن بـرتـن ازپـا تـا بـسـر | ازآب چـشم چـون گهر بـسـتـه است زیور آتـشم |
| عشقت همی گوید مهابـی سیف فرغانی سـخـن | من مرده چون خاکستر و زنده است در بر آتشم |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
