تـرا مـن دوسـت مـیدارم چـو بـلـبـل مـر گـلـسـتـانرامرا دشـمن چـرا داری چـو کـودک مرد بـسـتـانراچـو کـردم یک نـظـر در تـو دلـم شـد مـهربـان بـر تـومسخر…
تـرا مـن دوسـت مـیدارم چـو بـلـبـل مـر گـلـسـتـانرا | مرا دشـمن چـرا داری چـو کـودک مرد بـسـتـانرا |
چـو کـردم یک نـظـر در تـو دلـم شـد مـهربـان بـر تـو | مسخر گشت بی لشکر ولایت چون تو سلطانرا |
بــخــوبــی خـوب رویـانـرا اگـر وصـفـی کـنـد شـاعـر | تـو آن داری بـجـز خوبـی که نتـوان وصف کرد آنرا |
دلـم کــز رنـج راه تــوبــجــانـش مـی رســد راحــت | چــنـان خــو کـرد بــا دردت کـه نـارد یـاد درمـانـرا |
ز هـمـت عـاشـق رویـت بـمـیـرد تـشـنـه در کـویـت | وگـر خــود خــون او بــاشـد بــریـزد آب حــیـوانـرا |
چــو بــیـنـد روی تــو کــافــر شــود اســلـام دیـن او | چـو زلـف کـافـرت بـینـد نمـانـد دین مـسـلـمـانـرا |
بــعــهـد حــســن تــو پــیـدا نـمـی آیـنـد نـیـکـویـان | ز مـاه و اخـتـران خـورشـیـد خـالـی کـرد مـیدانـرا |
بـسـی سـلطـان و لشـکـر را هزیمت کـرد در یکـدم | شکستـه دل که همره کرد بـا خـود جـان مردانرا |
اگـرچــه در خــورت نـبــود غــزلـهـای رهـی لـیـکــن | مکن عـیبـش که کـم بـاشـد اصـولی قـول نادانرا |
وصـالـت راسـت دل لـایـق کـه شـبـهـا در فـراق تـو | مددها کرد مسکین دل بـخون این چـشم گریانرا |
همـی تـرسـم کـه روز او سـراسـر رنگ شـب گـیرد | از آن بـا کـس نمی گویم غـم شـبـهای هجـرانرا |
وصـال تـو بـشـب کـس را میسـر چـون شـود هرگـز | که تـو چـون روز گردانی بـروی خـود شبـسـتـانرا |
مرا گویی بـده صد جـان و بـوسـی از لبـم بـسـتـان | نـدانسـتـم کـه نـزد تـو چـنین قـیمـت بـود جـانـرا |
بجان مهمان لعل تست چون من عاشقی مسکین | از آن لب یک شـکـر کـم کـن گـرامی دار مهمانرا |
بـهجـران سـیف فـرغـانی مـشـو نـومـید از وصـلـش | کـه دایم در عـقـب بـاشـد بـهاری مـر زمسـتـانرا |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج