سهراب عرب زاده.سرگشته. – یار من با یک غریبی یار و هم دلدار هست

قلب من هم بی خودی باغصه اش بیدار هست

دل بریدن جان سپردن بخشی از دلدادگیست

بعد هر دردِ جدایی غصه،دل آزار هست

بغض ها بعد از جدایی می کند سرگشته ات

هر که از عشقش جدا شد تا ابد بیمار هست

راز های دوستی را هم نباید فاش کرد

پیش هرکس کهِ تظاهر می کند غمخوار هست

خوب شد منصور را اعدام کردند آخرش

هر که سِّری را کند افشا سزایش دار هست
سرگشته
……
…….
….
چقه سختهِ که بگِن یار سفر کرده نیا

آه و نرفینه کسی مِن تو اثر کرده نیا

دل سرگشته ی مو گیج و کلو آویده

مونه آواره ی مِن کوه و کَمر کرده نیا

مو بتالُم وَ غمش دردمه درمونی نی

حال بد کردمه بُی غم که بَتَر کرده نیا

وَر کِنا ریشه ی جونُم مونه بر بادم دا

سی غریبی بخدا،او شَر و جَر کرده نیا

بخت و اقبال کجُم مُرده وُ طی او ننشَهس

بُی نبیدِش تیلهِ کورمه تر کرده نیا
سرگشته