سهراب عرب زاده.سرگشته. – خوشگلی با مژه فر،برق لب آمد نظرم

عاقبت شور غمِ عشق زد آن جا به سرم

هی دلم گفت که پاییز ببین نزدیکست

باز عاشق بشو تا عشق شود بال و پرم

دلبری کرد و دل از دست من غم زده رفت

یار چشمک زد و هی گفت بیا دور و برم

روسری بر سر و بر خرمن مویش که نبود

با خودش گفت دلم هدیه برایش بخرم

آخرش هم تک دل دادم و با خشت برید

با پریشانی مو های بلوندش کمرم

گفتمش مه رُخ بانو،دل من عاشق توست

گفت با عشوه و با ناز که من هم پسرم
سرگشته