سروناز زندیه دولابی – قافله سالار عشق

قافله سالار عشق..

گل احساس من خشکید در پاییز اجباری
قلم را واژگون کردم به رسمی از وفاداری

هزاران درد درسینه ولی لبخند می بارم
نمیجوشد زلال واژه در سرمای تکراری

به چاه افتاده یوسفهای احساسم ،ولی فردا
فراخواهد رسید از قافله ، فهمیده سالاری

دوباره بوسه خواهم زد به دست حرمت باران
اگر پیدا شود در ابرهای آسمان یاری

برای واژه هایم شانه هایت را مکن خالی
ندارم تحفه ای بر شانه هایت جز سبکباری

خط سبز نگاه تو شمیم عشق می بخشد
به سر آمدشب هجران ؛ خدایا شکرِ تو ،آری

همیشه با تماشایت حریر شعر می پوشم
به دشت خالی روحم تو بذر مهر میکاری

منم سروی که بذرم در غروری آتشین پخته ست
فقط تو با نگاهت روی قلبم خوب می باری

سروناز_زندیه
۱۵مهر۹۶
دلبداهه…جهت اندکی دلگشایی..
.