محبوبه طاری دشتی
نسیم تو
که نمی وزد
پارچه ی رنگی چشمم
خیس می ماند
چشم که به تو می دوزم
نخ زمان پاره می شود
شعرهایم را گم می کنم
زخم های قلبم را کسی نبوسیده است
زخم هایت را به چشم می کشم
به آسمان خیره می شوم
به ماه می گویم از تو بگوید
پس از آن در جای خالی ات خواب می روم.
30/3/95
بخش شعر سپید | پایگاه خبری شاعر
منبع: سایت شعر ایران