اقـــبـــالــمــنــد آن کــه بـــه تأیــیــد کـــردگــاردر زیــر پــا نــظــر کــنــد از اوج اعــتــبــارتــعــمــیـر آب و گــل نـکــنـد چــون فــروتـ…
| اقـــبـــالــمــنــد آن کــه بـــه تأیــیــد کـــردگــار | در زیــر پــا نــظــر کــنــد از اوج اعــتــبــار |
| تــعــمــیـر آب و گــل نـکــنـد چــون فــروتــنــان | بـر گرد خـود ز لشـکـر دلها کـشـد حـصـار |
| آب را بــه حــرف خــواهـش اگــر آشــنــا کــنـد | غـیـر از رضـای خـلـق نـخـواهـد ز کـردگـار |
| شـهـبــاز دلـربــای سـخــاوت بــه روی دســت | در پـهن دشـت سـینه مـردم کـند شـکـار |
| کــارش بــود ضــعــیــف نــوازی چــو کــهــربـــا | بـر خـرمن کـسـی نشـود ابـر شـعـله بـار |
| سـعیش همیشـه صـرف شـود در رضای خـلق | جـز کـار حـق شـتـاب نـورزد بـه هـیچ کـار |
| بــال هــمــای مــعــدلــتــش ســایـه افــکــنــد | نـگــذارد آفــتــاب کــنـد رنـگ گـل افــگــار |
| در بــزم چــون نـسـیـم ســبــکـروح ســر کـنـد | در رزم هـمـچـو کـوه بـود پـایـش اسـتـوار |
| نـگـذارد اقـویـا بــه ضــعــیـفــان ســتــم کـنـنـد | بـنـدد زبــان شـعـلـه گـسـتـاخ را بـه خـار |
| چـون نخـل پـرشکوفه خـورد سنگ اگر بـه فرق | بـا جـبـهه گـشـاده چـو گـل زر کـنـد نـثـار |
| هــــر روز از غــــریــــب نــــوازی روان کــــنــــد | چــنـدیـن غـریـب کـامـروا را بــه هـر دیـار |
| کشـتـی شـکسـتـه ای اگر افـتـد بـه بـخـت او | چـندین سـفـینه گـوهر رحـمـت کـند نثـار |
| چـون گـل دهـد بـه خـنـده رنـگـیـن جـواب، اگـر | بـر دل چـو غنچـه نیش خورد از زبـان خـار |
| قــفــل گــرفــتــگــی نــبـــود بـــر جــبـــیــن او | چـون صـبـح خـنـده روی بـرآید بـه روز بـار |
| از بـــاده غـــرور نـــگـــردد ســـیـــاه مـــســـت | تا شیشه نشکند به سرش خشکی مار |
| صـد لـعـل آتــشــیـن اگـر افـتــد بــه دســت او | در یک نـفـس بـه بـاد دهد چـون زر شـرار |
| غــافــل ز یـاد حــق نـشــود از هـجــوم خــلـق | بـاشـد مـیـان بـحـر و زنـد سـیـر بـر کـنـار |
| ســرچــشـمـه خــضـر بــود از خــلـق تــرزبــان | ســد سـکـنـدری بــود از عـهـد اســتــوار |
| دنــیــا نــیــایـدش بــه نــظــر بــاشــکــوه دیـن | سجـاده مسندش بـود و سبـحه دستـیار |
| یـکـسـان بـه خـاص و عـام بــتـابــد چـو آفـتـاب | بـر خـاره سـنگ لـالـه فـشـاند چـو نوبـهار |
| صـائب بـگـو صـریح کـه این گـل ز بـاغ کـیسـت | پـیچیده چـند حرف تـوان گفت غنچه وار؟ |
| در گلشنی که این همه گل جوش کرده است | مصـداق این صفات که بـاشـد بـه روزگار؟ |
| نـواب خـواجـه بـوالـحـسـن آن بــحـر بـی کـنـار | آن رحــمـت مـجــسـم و آن مـعـنـی وقـار |
| بـا نـیـک و بـد چـو آینـه صـاف اسـت بـاطـنـش | ننشـسـتـه اسـت بـر دل موری ازو غـبـار |
| در طـبــعـش انـقـلـاب نـبــاشـد بـه هـیـچ بــاب | چـون آب گوهرسـت سـتـاده بـه یک قـرار |
| بـــاشــد نــظــام مــلــک بـــه رای مــتــیــن او | بــی او نــظــام پــا نـنـهـد در مــیـان کــار |
| در چــشــم هــمــتــش نــبــود قــدر ســیـم را | آید بـه چـشم شـعله کجـا خـرده شـرار؟ |
| حــیـران طـاق ابــروی مـحــراب طـاعـت اسـت | روی تــوجــهـش نـبــود سـوی هـیـچ کـار |
| یــک نــقــطــه دروغ نــرانــده اســـت بـــر ورق | در دودمـان خــامـه او نـیـسـت خــال عـار |
| بــی بــاد پــا نـمـانـد کـس از بــاد دســتــیـش | شـد تـا گـل پـیاده بـه طـرف چـمن سـوار |
| دلـهای مضـطـرب شـده را اوسـت چـاره جـوی | سـیمـاب را بـه دسـت نـوازش دهـد قـرار |
| روی دلـش بـود بـه خـدا هـر کـجـا کـه هـسـت | مـعـمـار رو بـه قـبـلـه بـنـا کـرده ایـن دیـار |
| قــدر ســخــن شــنـاس خــدیـو از روی لـطــف | گوشی بـه داسـتـان من دلشکسـتـه دار |
| شـش سـال بـیش رفت که از اصفهان بـه هند | افـتــاده اســت تــوســن عــزم مـرا گـذار |
| در ســـایـــه حـــمـــایـــت ســـرو ریـــاض تــــو | آســوده بــوده ام ز ســتــم هـای روزگــار |
| مـحــسـود روزگـار، ظـفـرخــان کـه هـمـچــو او | دریـادلـی نـشــان نـدهـد چــشـم روزگـار |
| گــویــا دعــای خـــیــر پـــدر در پـــی تـــو بـــود | کـایـزد تــرا چـنـیـن پــسـری داد کـامـگـار |
| هـفــتــاد ســالـه والـد پــیـری اســت بــنـده را | کز تـربـیت بـود بـه منش حـق بـی شمار |
| آورده اســت جــذبـــه گــســتــاخ شــوق مــن | از اصـفـهان بـه اگـره ولـاهورش اشـکـبـار |
| زان پــیـشــتــر کــز اگــره بــه مـعــمـوره دکــن | آید عـنـان گـسـسـتـه تـر از سـیل نوبـهار |
| ایـــن راه دور را ز ســـر شـــوق طـــی کـــنـــد | بــا قــامــت خــمــیـده و بــا پــیـکــر نــزار |
| دارم امـــیـــد رخـــصـــتـــی از آســـتــــان تـــو | ای آســتــانــت کــعــبـــه امــیــد روزگــار |
| مـقــصــود چــون ز آمـدنـش بــردن مـن اســت | لب را بـه حـرف رخـصت من کن گهر نثـار |
| بــا جــبــهـه ای گـشـاده تــر از آفـتــاب صـبــح | دســت دعــا بــه بـــدرقــه راه مــن بــرآر |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
