مـنـت ایـزد را کـه بــا اقــبــال و دولـت هـمـعــنـانروی در بــرج شــرف آورد خــورشــیــد جــهــانسـایـه حـق بــر سـر اهـل صـفـاهـان سـایـه کـردنــوبـ…
| مـنـت ایـزد را کـه بــا اقــبــال و دولـت هـمـعــنـان | روی در بــرج شــرف آورد خــورشــیــد جــهــان |
| سـایـه حـق بــر سـر اهـل صـفـاهـان سـایـه کـرد | نــوبــهــار لــطــف ایــزد کــرد عــالــم را جــوان |
| آفـــتـــاب دولـــت بـــیـــدار از مـــشـــرق دمـــیــد | بـخـت خـواب آلود عـالم جـسـت از خـواب گران |
| مـســنـدآرای عـدالـت آمـد از کـنـعــان بــه مـصــر | از سـر نـو شـد جـوان، بـخـت زلـیـخـای جـهـان |
| چــشــم اربــاب ارادت ســرمــه تــوفــیـق یـافــت | از غــبــار مــوکــب ایــن مــرشــد روشــن روان |
| جـامـه جـان هـای رسـمـی را بـدل کـردنـد خـلـق | از قــدوم روح بــخــش ایـن مـســیـحــای زمـان |
| در بـسـاط خـود فلک هر اخـتـر سعدی که داشت | ریـخـت در پــای سـمـنـد آن شـه صـاحـبــقـران |
| چــون بــسـاط ریـگ در دامـان صـحــرا پــهـن کـرد | خاک هر گنجی که در دل داشت از گوهر نهان |
| از غـبــار تــیـغ بــنـدان آسـمـان شـد چـون زمـیـن | وز نـثـار زر و گـوهـر شـد زمـیـن چـون آسـمـان |
| یـافــت مـیـدان ســعــادت، شــهـســوار تــازه ای | ســاده از گـرد کـدورت شـد دل نـقـش جــهـان |
| زنـده رود از خــاکـبــوسـش یـافـت جــان تــازه ای | کــرد نـهـری هـر طــرف از گــریـه شــادی روان |
| چــشــم پــل کــز انــتــظــار شــاه آب آورده بـــود | شـد منور همـچـو چـشـم پـیر کـنعـان در زمـان |
| از گـــل عـــبـــاســـیــش بـــاغ صـــفـــی آبـــاد را | گـشـت مـنـشـور بــهـار تــازه هـر بــرگ خــزان |
| گـرد و خــاک اصــفــهـان از کـیـمـیـای مـقــدمـش | چـون جـواهر سـرمه شـد در پـله قـیمت گـران |
| هـیـچ کـس را در دل از گـردون تــمـنـایـی نـمـانـد | دیـدن شــه کـرد عــالـم را ز مـطــلـب کـامـران |
| جــوهــر تـــیــغ شــجـــاعــت، ابـــر دریــای کــرم | ســایـه لــطــف خــدا عــبــاس شــاه نـوجــوان |
| آن کـــه از بـــهــر دعـــای نـــوبـــهـــار دولـــتـــش | غــنـچــه تــصــویـر را در کــام مـی گـردد زبــان |
| مـور را مـلـک سـلـیمـان در نـمـی آیـد بـه چـشـم | تــا جــهـان را هـمـت دریـادلـش شـد مـیـزبــان |
| تــا هـمــای دولــت او شــهـپــر نـصــرت گــشــود | از نـظـرها شـد عـقـاب ظـلـم چـون عـنقـا نهان |
| مـشـرق پـرویـن شـد از خـجـلـت جـبــیـن آفـتـاب | رایـت بــیـضـای رای روشـنـش تــا شــد عـیـان |
| دفـتــر بــال هـمـا تـقـویـم پــاریـن گـشـتـه اسـت | چـتـر او تـا سـایه افکنده اسـت بـر فرق جـهان |
| عــــالــــم پـــــرشــــور را از حــــادثــــات روزگــــار | جــوهـر شــمـشــیـر او گـردیـد مـنـشــور امـان |
| ابــر نـیـســان سـخــایـش چــون گـهـرریـزی کـنـد | چـون صـدف دریـادلـان را بـاز مـی مـانـد دهـان |
| پــای فـیـلـان سـایـه دسـت حـمـایـت مـی شـود | در زمــان حـــفــظ او بـــر فـــرق مــور نــاتـــوان |
| چـون قـلـم شـد راسـت کـار عـالم از تـیغ کـجـش | طاق ابـرویی چنین می خواست رخسار جهان |
| حـکـم بــر عـالـم بـه فـرمـان شـریـعـت مـی کـنـد | هسـت بـا فـرمـاندهی در شـرع از فـرمـانـبـران |
| کــشــتــی کــاغــذ ز دریـا ســالـم آیـد بــر کــنـار | گـر مـعـلـم سـازد از فـرمـان حـفـظـش بـادبـان |
| مـــاهـــیـــان را در زمـــان حـــفـــظ او دام بــــلـــا | چــون دعــای جــوشــن از آفــات دارد در امــان |
| بـس کـه شـد دسـت ضـعـیفـان در زمـان او قـوی | سـیل را سـرپـنجـه خـاشـاک مـی تـابـد عـنان |
| تــا نـســیـم عــدل او بــر گــلــشــن عــالـم وزیـد | مـهـر نـتـوانـد ربــودن شـبــنـمـی از بــوسـتـان |
| بــس کـه در ایـام او دسـت تــعـدی کـوتــه اسـت | بـر بـسـاط مـاه می گـردد کـتـان دامن کـشـان |
| رشـتـه نـتـوانـد دگـر از چـشـمـه سـوزن گـذشـت | گـر کـند از چـشـم سـوزن تـیر دلدوزش نشـان |
| سـینه چـاک آید بـرون از سـنـگ، آتـش بـعـد ازین | تـیغ خـود را گـر کـنـد بـر سـنـگ خـارا امـتـحـان |
| چـون گـذارد پـا بــه عـزم صـیـد بــر چـشـم رکـاب | بـا خـدنگ دل شـکاف و بـا سـنان جـان سـتـان |
| مـی گـشـایـد عـقـده از شـاخ گـوزنـان بـا خـدنـگ | می ربـاید حـلـقـه از چـشـم غـزالـان بـا سـنان |
| اخــتــر صــاحــبــقــرانــی از جــبــیـن روشــنــش | از بـیاض صبـح چـون خـورشـید می تـابـد عیان |
| گـر کـنـد اقـبــال او تـسـخـیـر عـالـم دور نـیـسـت | در جــوانـی یـافـت دولـت از شـهـنـشـاه جـوان |
| مـی شـود از زهـر چـشـمـش پـردلـان را زهره آب | آه ازان سـاعـت کـه تـیـغ کـیـن بــرآرد از مـیـان |
| دارد از عـلـم لـدنـی بــهـره چـون اجــداد خـویـش | پـیش او طـفل نوآموزی اسـت عـقل خـرده دان |
| هـر چـه بـاید، بـا خـود آورده اسـت ذات کـامـلـش | فـارغ از کسـب کمالات اسـت چـون قـدوسـیان |
| پـــرده دار جــوهــر ذاتــش نــگــردد گــر حــجــاب | جـلـوه عـرض کـمـالـاتــش نـگـنـجــد در جـهـان |
| فـطــرت والـای او بــی زحــمـت تــعــلـیـم و درس | صــاحــب تــیـغ و قــلـم گـردیـد در انـدک زمـان |
| مـهـر را در تـیـغ رانـدن حـاجـت تــعـلـیـم نـیـسـت | خـامـه تــقـدیـر را حـاجــت نـبــاشـد تــرجـمـان |
| خـانه بـر دوشـی بـه غـیر از جـغـد در عـالم نماند | بـس کـه شـد مـعـمور در دوران عـدل او جـهان |
| کــمـتــر از داغ دل لـالـه اســت در دامـان دشــت | در فـضـای وســعـت خــلـقـش سـواد آسـمـان |
| گــر چــه صــبـــح دولــت او اســت آغــاز طــلــوع | از فـروغـش آب مـی گـردد بـه چـشـم اخـتـران |
| گـرچـه بــخـت سـبــز او را اول نـشـو و نـمـاسـت | بـر شـکوهش می کـند تـنگی فـضـای آسـمان |
| گرچه شمشیرش هنوز از موج جوهر نوخط است | تــلــخ دارد خــواب را بــر شــهــریـاران جــهــان |
| حـلـقـه در گـوش زبــردسـتـان عـالـم مـی کـشـد | جـوهـر تـیـغـش بـه فـرمـان خـدای مـسـتـعـان |
| آســمـان بــنـیـاد خــواهـد کــرد از اقــبــال بــلـنـد | مـذهـب اثــنـاعــشــر را چــون بــروج آســمـان |
| تـــیــغ او دارد نــســـب از ذوالــفــقــار حـــیــدری | چـون نـسـازد پــاک زنـگ کـفـر از لـوح جـهـان؟ |
| ختـم شد زان سان که مردی و شجاعت بـر علی | خـتـم خـواهد شـد بـر او مردی ز شـاهان زمان |
| یـارب ایـن شــاه جــوان را در جــهـان پــایـنـده دار | تـــا دم صــبـــح ظــهــور مــهــدی آخـــر زمــان |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
