عــقــل ضــعــیـف خــویـش نـگـه دار از شــرابدر زیــر بـــال مــوج مــنــه بـــیــضــه حــجـــابتــا از ســهـیـل عــقــل تــوان ســرخ روی بــودرنـگـیـ…
| عــقــل ضــعــیـف خــویـش نـگـه دار از شــراب | در زیــر بـــال مــوج مــنــه بـــیــضــه حــجـــاب |
| تــا از ســهـیـل عــقــل تــوان ســرخ روی بــود | رنـگـیـن مـســاز چــهـره بــه گـلـگـونـه شــراب |
| تــخــم افــکــن شــرار شــود پــنـبــه زار مـغــز | چـون جـمـع شـد بـه آتـش مـی آتـش شـبـاب |
| تــا چــون چــنـار مـشـرق آتــش نـگـشـتــه ای | کــوتـــاه دار دســـت ازیــن آب ســیــنــه تـــاب |
| سـر پـنـجـه بـا شـراب زدن کـار عـقـل نـیسـت | عـقل اسـت شـیر بـرف و شـراب اسـت آفتـاب |
| بــا عــقــل آنــچــه بــاده گــلــرنـگ مــی کــنـد | بــا کــاغــذیـن ســپــر نـکــنــد نــاوک شــهـاب |
| زلــــف ایــــاز را بــــه دم تــــیـــغ دادن اســــت | دادن عـــنــان دل بـــه کـــف مــوجـــه شـــراب |
| عـقـل سـبــک رکـاب چــه ســازد بــه زور مـی | چــون پــای نـخــل مــوم نـلــغــزد در آفــتــاب؟ |
| شـیـرسـت عـقـل و بـاده گـلـرنـگ آتـش اسـت | رسـم اسـت شـیر مـی کـند از آتـش اجـتـنـاب |
| از رنگ سبـز شیشه چو خورشید روشن است | کآیــیــنـــه خـــرد شـــود از بـــاده زنـــگ یـــاب |
| در مـــــغـــــرب زوال رود آفـــــتــــــاب شــــــرم | چـون سـر زنـد ز مـشـرق مـینـای مـی شـراب |
| کــفــرســت بـــر چــراغ حــیــا آســتــیــن زدن | نــور چـــراغ ایــمـــن ایــمـــان بـــود حـــجـــاب |
| چــــون آفـــتــــاب، عـــقـــل ز روزن بــــدر زنـــد | در مـجــلـســی کــه دخــتــر رز واکــنـد نـقــاب |
| بــا زور بــاده عــقـل تــنـک ظــرف چــون کـنـد؟ | شـبــنـم چـگـونـه تــیـغ شـود پــیـش آفـتــاب؟ |
| ســیـلـاب فــتــنـه از دل خــم جــوش مـی زنـد | یـونـان عـقـل چــون نـکـشـد سـر بــه زیـر آب؟ |
| مــی در کــدوی ســر کــه نــدارد حـــلــاوتـــی | ای عـــقـــل در گــذر ز ســـر خـــوردن شـــراب |
| از بــخــل ذاتــی اســت بــتــر جــود عــارضــی | احــســان مـسـت را نـشـمـارنـد در حــســاب |
| در راه دزد، شـمع که شـب بـرفروخـتـه اسـت؟ | تــرک مـی شـبــانـه کـن ای خــانـمـان خــراب |
| بـــرنـــامـــه ســـیــاه مـــیــفـــزا گـــنــاه مـــی | مــوی ســیـاه را نـکــنـد هـیـچ کــس خــضــاب |
| دل خــانـه خــداســت چــو مـصـحــف عـزیـزدار | زان پـیـشـتـر کـه سـیـل شـرابـش کـنـد خـراب |
| در راه اشــک، چــشـم نـدامـت ســفـیـد شــد | چـنـد از لـب پــیـالـه کـنـی بــوسـه انـتــخـاب؟ |
| فــردا چــو لــالـه ســرزنـد از خــاک ســرخ روی | هــر کـــس ز بـــاده دریــن نــشأه اجـــتـــنــاب |
| جــادوگـرســت دخــتــر رز، دسـت ازو بــشـوی | آتــش دم اسـت شـیـشـه مـی، رو ازو بــتــاب |
| اشــــک نـــدامـــت از دل آگــــاه گـــل کــــنـــد | پـیـوسـتـه خـیـزد از طـرف قـبـلـه ایـن سـحـاب |
| زنـهـار چــون حــبــاب نــگــردی بــه گــرد مــی | کــز مـی بــنـای خــانـه تــقــوی شــود خــراب |
| بــر گـرد خــود ز تــوبــه مـحــکــم حــصــار کـن | از روی شـیشـه خـانـه مـشـرب مـکـن حـجـاب |
| فــردا حــریـف ســاقــی کــوثــر نـمــی شــوی | از نـام مــی بــشــوی دهـن را بــه هـفــت آب |
| بــگــذر ز تــاک بــدگــهــر و آب او کــه هـســت | هــر دانــه ایــش خـــونــی فــرزنــد بـــوتـــراب |
| سلطان ابوالحسن علی موسی آن که هست | گـــلـــمـــیــخ آســـتـــانــه او مـــاه و آفـــتـــاب |
| آن کــعــبـــه امــیــد کــه صــنــدوق مــرقــدش | گــردیـده پــایـتــخــت دعــاهـای مـســتــجــاب |
| بــــوی گـــل مـــحــــمـــدی بــــاغ خــــلـــق او | در چـین بـه بـاد عطـسـه دهد مغز مشـک ناب |
| بـــا اســـب چـــوب از آتـــش دوزخ گــذر کــنــد | تــابــوت هـر کــه طــوف کــنـد گـرد آن جــنـاب |
| گـردد چـو خـون مـرده بــه شـریـان تــاک، مـی | نـهـیـش چــو تــازیـانـه بــرآرد بــه احــتــســاب |
| نــشــگــفــت اگــر ز پـــرتــو عــهــد درســت او | بــیـرون رود شـکـســتــگـی از رنـگ مـاهـتــاب |
| قـدرش کـشـیـده کـرســی رفـعـت ز زیـر چــرخ | یـک چــار بــرگـه اســت عـنـاصـر در آن جــنـاب |
| تــمــکــیــن او چــو بـــر کــمــر کــوه پــا نــهــد | کــوه ســخــن شــنـو نــدهـد بــازپــس جــواب |
| روزی کـه دسـت او بــه شـفـاعـت عـلـم شـود | خــجــلــت کــشــد ز دامــن پــاک گــنـه ثــواب |
| جــودش بــه شـیـر پــرده دهـد طـعـمـه سـخـا | عـفـوش کـشــد بــه روی خــطـا پــرده صــواب |
| هـر شـب شـود بــه صـورت پــروانـه جـلـوه گـر | روح الــامـیـن بــه روضــه آن آســمــان جــنـاب |
| قـندیل تـا بـه سـقـف حـریمـش نبـسـت نقـش | دریــای رحـــمــت ازلـــی بـــود بـــی حـــبـــاب |
| مـعــلـوم مـی شــود کـه دل آفــریـنـش اســت | زان گـشـت مـرقـدش ز جــهـان سـیـنـه تــراب |
| خــورشــیــد از افــق نــتــوانــد ســفــیـد شــد | از جــــوش زایـــران در آن فــــلــــک جــــنــــاب |
| هـرگــاه مـی رســد بــه گـل جــام روضــه اش | تــغــیـیـر رنـگ مـی کـنـد از خــجــلـت آفــتــاب |
| نــبـــود عـــجـــب کـــه مــرقـــد او گــریــه آورد | آری ز آفــــتــــاب شــــود دیـــده هــــا پــــر آب |
| کـفـرســت پــا بــه مـصــحــف بــال مـلـک زدن | بـــرگــرد او بـــگــرد بــه مــژگــان چــو آفــتــاب |
| چـون کرده است کعبـه بـه بـر رخـت شبـروی؟ | دلــهـای شــب اگــر نـکــنـد طــوف آن جــنــاب |
| مـوجــش کـشـد بــه رشـتــه گـهـرهـای آبــدار | گــــر یـــاد دســــت او گــــذرد در دل ســــراب |
| از دود شــمـع روضــه او صــبــح صــدق کـیـش | هر صـبـحـدم بـه نـور کـنـد مـوی خـود خـضـاب |
| روح الـلـهی کـه از نفـسـش مـی چـکـد حـیات | نــازد بـــه خــاکــروبـــی آن آســمــان جــنــاب |
| بـر هیچ کس درش چـو در فیض بـستـه نیست | از شــرم خــویـش در پــس درمــانــده آفــتــاب |
| در دور او کـه فـتــنـه بــه دامـن کـشـیـده پــای | در خــانـه کــمـان فــکـنـد تــیـر، رخــت خــواب |
| شــوق خــطــاب بــر در دل حــلــقــه مـی زنـد | تــا چــنـد حــضـور بــه غـیـبــت کـنـم خـطـاب؟ |
| ای شــعــلـه ای ز صــبــح ضــمـیـر تــو آفـتــاب | از دفــتـــر عــتـــاب تـــو مــدی خـــط شــهــاب |
| حـــج پـــیــاده در قـــدمـــش روی مـــی نــهــد | هـر کـس شــود ز طــوف حــریـم تــو کـامـیـاب |
| خـورشـید پـا بـه خـشـت حـریم تـو چـون نـهد؟ | ننهاده اسـت بـر سـر مـصـحـف کـسـی کـتـاب |
| گـردون بــه نـذر مـرقـد پـاک تـو بــسـتـه اسـت | ســررشــتــه شــعــاع بـــه قــنــدیــل آفــتــاب |
| از مــوی عــنــبــریـن تــو دزدیــده اســت بــوی | در شرع ازان شده است هدر خون مشک ناب |
| یـوســف تــمـام پــیـرهـن خــود فــتــیـلـه کــرد | رشـک ملـاحـت تـو ز بـس گـشـت سـینه تـاب |
| از تــربــت تــو خــاک خــراسـان حــیـات یـافـت | آری ز دل بـه سـینه رسـد فـیض بـی حـسـاب |
| از زهـر رشـک، خـاک نـشـابــور سـبــز گـشـت | تــا گـشـت ارض طـوس ز جـسـم تـو کـامـیـاب |
| غربـت بـه چـشـم خـلق چـو یوسـف عزیز شـد | روزی کـه گـشـت شـاه غـریـبــان تــرا خــطـاب |
| حـــفـــاظ روضـــه تـــو چـــو آواز بـــرکــشـــنــد | بــلـبــل شــود بــه شــعــلـه آواز خــود کـبــاب |
| از دوری تـو کـعـبـه سـیه پـوش گـشـتـه اسـت | ای آفــتـــاب مــغــرب غــربـــت بـــر او بـــتـــاب |
| عــلـم تــو بــر ســفـیـنـه مـنـبــر چــو پــا نـهـاد | یـونـان کــشــیـد ســر ز خــجــالـت بــه زیـر آب |
| از بــس بــه مـرقـد تــو اشــارت نـمـوده اســت | نـیـلـوفـری شـده اسـت سـرانـگـشـت آفـتــاب |
| از بـوسـتـان خـشم تـو یک حـنظل اسـت چـرخ | مـریـخ کـیسـت بـا تـو شـود چـهـره در عـتـاب؟ |
| هـر کـس کـه بــا ولـای تــو در زیـر خــاک رفـت | آیـد بــه صـبــح حـشـر بــرون هـمـچــو آفـتــاب |
| ای پـرده پـوش نامـه سـیاهان کـه شـمـع طـور | از آفــتـــابـــروی ضـــمــیــرت کــنــد حـــجـــاب |
| از بـــــال و پـــــرفــــشـــــانــــی طــــاوس آرزو | آورده ام ز هـــنـــد دلـــی چــــون پــــر غـــراب |
| زان پــیـشــتــر کـه عــدل الـهـی بــه انـتــقــام | از خــون مــن نــگــار کــنــد پـــنــجــه عــقــاب |
| در ســایـه هــمــای شــفــاعــت مــرا بــگــیــر | تــــا ســــر بــــرآورم ز گـــریـــبــــان آفــــتــــاب |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
