عــمــرهــا شــد تــا دریــن دیــر کــهــنتــار نـظـمـم بــسـتــه بــر عـود سـخـنهــر زمـــان از نــو نــوایــی مـــی زنـــمدم ز دیــریــن مـــاجـــرا…
عــمــرهــا شــد تــا دریــن دیــر کــهــن | تــار نـظـمـم بــسـتــه بــر عـود سـخـن |
هــر زمـــان از نــو نــوایــی مـــی زنـــم | دم ز دیــریــن مـــاجـــرایــی مــی زنــم |
رفــت عــمــر و ایــن نــوا آخـــر نــشـــد | کـاسـت جــان ویـن مـاجــرا آخـر نـشـد |
پشت من چون چنگ خم گشت و هنوز | هـر شـبــی در ســاز عـودم تــا بــه روز |
عــود نــاســـاز اســـت و کــرده روزگــار | دســت مـطـرب را ز پــیـری رعـشـه دار |
نــغــمــه ایــن عــود مــوزون چــون بــود | لـحـن این مـطـرب بـه قـانـون چـون بـود |
وقـت شـد کین عـود را خـوش بـشـکنم | بــهـر بــوی خــوش در آتــش افــکــنــم |
خـــام بـــاشـــد عــود را نــاخـــوش زدن | خــوش بـــود در عــود خــام آتــش زدن |
بـو که عطر افشـان شـود این عود خـام | عقل و دین را زان شود خـوشبـو مشام |
عـقـل و دین را تـقـویـت دادن بـه اسـت | زانکه این تن روی در سستی نه است |
رخــنــه هــا در رســتــه دنــدان فــتـــاد | کــی تــوان بــر خــوردنـی دنـدان نـهـاد |
هـم قــواطــع از بــریـدن کــنـد گــشــت | هـم طــواحــن ز آرد کـردن در گـذشــت |
خـوردنـم مـی بـاید اکـنـون طـفـل سـان | نــان خـــایــیــده بـــه دنــدان کــســـان |
قـامتـم شـد کوز و ماندم سـر بـه پـیش | گشتـه ام مایل بـه سـوی اصل خـویش |
مـادرم خـاک اسـت و مـن طـفـل رضـیع | مـیـل مـادر نـیـســت از طـفـلـان بــدیـع |
زود بـــاشـــد کآرمـــیـــده ز اضـــطـــراب | در کــنـار مــادر افــتــم مـســت خــواب |
از دو چــشــم مــن نــیــایـد هــیـچ کــار | از فــرنـگـی شــیـشــه نـاکــرده چــهـار |
درد پـــا تــا گــشــت هــمــزانــوی مــن | شـد پــس زانـو نـشـسـتــن خـوی مـن |
پــای مـن در خــاســتــن بــاشـد زبــون | تــا نــگــردد ســاعــدم تــن را ســتــون |
ایـن خـلـل هـا مـقـتـضـای پـیـری اسـت | وای آن کــو مــبــتــلــای پــیـری اســت |
هـر خــلــل کــز پــیـری افــتــد در مــزاج | نـیـســت مـقـدور طــبــیـب آن را عـلـاج |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج