زنــده رود از جــلــوه مــســتــانـه طــوفــان مــی کــنــدپـل بـه آییـن تـمـام امـسـال جـولـان مـی کـنـدســـایــبـــان هــا مــی دهــد یــاد از پـــر…
| زنــده رود از جــلــوه مــســتــانـه طــوفــان مــی کــنــد | پـل بـه آییـن تـمـام امـسـال جـولـان مـی کـنـد |
| ســـایــبـــان هــا مــی دهــد یــاد از پـــر و بـــال پـــری | پـل ز شـوکـت جـلـوه تـخـت سـلیمان می کـند |
| ایـن کـمـر کـامـســال زریـن رود از پــل بــســتــه اسـت | خـانـمـان زهـد را بــا خـاک یـکـسـان مـی کـنـد |
| در سـر هر کـس کـه زهد خـشـک چـون پـل خـانه کـرد | حـکم سـاقـی از می روشـن چـراغـان می کند |
| هـــر خـــم طـــاقـــی ز پـــل در دیـــده دریـــاکـــشـــان | جــلـوه طــاوســی از گـلـهـای الـوان مـی کـنـد |
| ایـن کـمـانـی را کـه از ســیـلـاب، پــل زه کــرده اســت | کـوه غـم را چـون کـف دریا پـریشـان مـی کـنـد |
| در سـر پـل مـیـکـشـان مـحـتـاج کـشـتـی مـی شـونـد | گـر چـنین زرینه رود امـسـال طـغـیان مـی کـند |
| گــو ســـر خـــود گــیــر دردســـر، کـــه ابـــر نــوبـــهــار | صـنـدل سـاییده از سـیلـاب سـامـان مـی کـنـد |
| پــاک مــی ســازد بــســاط خــاک را از زهــد خــشــک | ابـر رحـمت گر بـه این دسـتـور طـوفان می کند |
| از گــل و مــی خــیــره مــی ســازد نــظــر را روی پـــل | سـنگ را این کـیمـیا لـعـل بـدخـشـان می کـند |
| از نـــســـیــم جـــانـــفـــزا بـــر آتـــش هـــمـــوار مـــی | ســایــه ابــر بــهــاران کــار دامــان مــی کــنــد |
| زاهــــدان را از تـــــرشـــــرویــــی بـــــرون آورد، مـــــی | بـاده بـوتـیمـار را چـون کـبـک خـنـدان مـی کـند |
| گـر چــنـیـن مـسـتــانـه خـواهـد شـد سـرود بــلـبــلـان | سرو را چون بید مجنون دست افشان می کند |
| قـطــره ای کـز دســت گـوهـربــار ســاقـی مـی چــکـد | در گــشــاد عــقــده دل کــار دنـدان مـی کــنـد |
| وقت آن کس خوش که نقد و جنس خود چون شاخ گل | صــرف نـقـل و مـی در ایـام بــهـاران مـی کـنـد |
| دسـت گـوهـربــار سـاقـی خــاکـسـاران را بــس اسـت | بـزم مسـتـان را گـل ابـری گـلـسـتـان می کـند |
| مــی کــنــد از جـــلــوه مــســتـــانــه دلــهــا را خـــراب | خـامه صـائب بـه هر جـانب که جـولان می کند |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
