مـنـت خــدای را کــه بــه تــوفــیـق کــردگـاراز ناف کـعـبـه چـشـمـه زمـزم شـد آشـکـارچــون کـاروان حــاج، خــروشـان و کـف زنـانآمـد بــه خـاکـبــوس ن…
| مـنـت خــدای را کــه بــه تــوفــیـق کــردگـار | از ناف کـعـبـه چـشـمـه زمـزم شـد آشـکـار |
| چــون کـاروان حــاج، خــروشـان و کـف زنـان | آمـد بــه خـاکـبــوس نـجــف آب خـوشـگـوار |
| دریــای رحـــمــت ازلــی جـــوش فــیــض زد | شـد نـهـر سـلـســبــیـل ز فـردوس آشـکـار |
| نهری بـه طـول کـاهکـشـان در دو مـاه و نیم | از آســمـان خــاک نـجــف گـشــت آشــکـار |
| دشـتـی که بـود چـون جـگر تـشنه حـسـین | داغ بــهـار خــلــد شــد و رشــک لــالــه زار |
| صـافـی دلـان کـه بــود تــیـمـم شـعـارشــان | ســجــاده هـا بــر آب فــکــنــدنــد مــوج وار |
| در وادیــــی کـــــه ریـــــگ روان بـــــود آب او | آب حــیـات بــخــش خـضـر یـافـت انـتــشـار |
| جـز زهد خـشـک، خـشـکی دیگر بـجـا نماند | زیـن آب در سـراسـر ایـن خـاک مـشـکـبــار |
| تــخـم امـیـد ریـگ روان بــخـت سـبــز یـافـت | چــشـم سـفـیـد در نـجــف رسـت از غـبــار |
| لـب تـشـنـگـان خـاک نـجـف تـرزبـان شـدنـد | از چـشـمه سـار شـکـر بـه تـوفـیق کـردگـار |
| هــر پـــاره ســـنـــگ او گـــهــر آبـــدار شـــد | هر شاخ خشک او شجـری گشت میوه دار |
| هـر دانـه ای کـه بـود نـهـان در ضـمـیر خـاک | مـنـصــوروار رفـت بــه مـعـراج شــاخــســار |
| گـردید گـل گـشـاده جـبـین چـون کـف عـلی | بــرگ از نـیـام شـاخ بــرآمـد چــو ذوالـفـقـار |
| یــعــقــوب وار روشــنــی بـــی زوال یــافــت | نرگس که داشت چشم رمد دیده اش غبار |
| هر شـاخ پـرشـکـوفـه در او جـوی شـیر شـد | مـژگـان حــور گـشــت در او هـر زبــان خــار |
| گــل بـــر هــوا فـــکــنــد کـــلــاه نــشـــاط را | سـنبـل فـشـاند گـرد ز گـیسـوی مشـکـبـار |
| لـشــکـرکـش بــهـار رســیـد از ریـاض غـیـب | از دوش نـخــل شــد عـلـم ســبــز آشــکـار |
| بـحـر نجـف ز جـوش گهر شـد سـتـاره پـوش | صـحـرا ز موج لـاله و گـل شـد شـفـق نگـار |
| از بـــهــر تـــوتـــیــا نــتـــوان یــافـــتـــن در او | چـنـدان کـه چـشـم کـار کـنـد ذره ای غـبـار |
| زین پـیش اگر چه اهل نجف ز آب تلخ و شور | بــودنـد در شــکــنـجــه غــم تــلــخ روزگــار |
| آخــر ز فــیـض ســاقـی کـوثــر تــمـام ســال | عــیـد غـدیـر شــد بــه مـقـیـمـان ایـن دیـار |
| بــا خـلـق گـفـتـه بــود بـهـشـتـی بـود فـرات | پــیـغــمـبــر خــدای بــه لــفــظ گــهـر نـثــار |
| منشـور رحـمـتـش چـو بـه مهر نجـف رسـید | سـر حــدیـث مـخــبــر صـادق شـد آشـکـار |
| ای کــوثــر مــروت هـر چــنــد بــا حــســیـن | سـنـگـیـن دلـی نـمـود فـرات سـتــیـزه کـار |
| از بـــهــر پـــاک کــردن راه گــنــاه خـــویــش | امـروز آمـده اســت بــه مـژگـان اشــکــبــار |
| از دور در مـــقـــام ادب ایــســـتـــاده اســـت | بــا جــبــهـه پــر از عـرق شـرم چـون بــهـار |
| از خـــانــدان کــاظـــم و از دوده حـــســـیــن | کـرده اسـت اخــتــیـار شـفـیـعـی بــزرگـوار |
| صـاحــب لـوای مـذهـب اثــنـاعـشــر صـفـی | کـامروز ازوسـت سـکـه دین جـعـفـری عـیار |
| چـون رحـمـت تـو شـامـل ذرات عـالـم اسـت | ایـن جــرم را بــه روی عــقــرنــاک او مــیـار |
| رخـصت بـده که از سر اخـلاص تـا بـه حـشر | بـــر گــرد روضــه تــو بــگــردد بــه اعــتــذار |
| از خــاک، جــای ســبـــزه بـــرون آورد زبـــان | بـــهــر دعــای دولــت ایــن شــاه تـــاجــدار |
| صـبـح ظـهور حـضـرت مهدی کـه حـصـن دین | از اعــتـــقــاد راســخ او گــشــت اســتــوار |
| خــورشــیـد آســمـان عــدالـت کــه آفــتــاب | بــر نـقــطــه عــدالــت او مــی کــنـد مــدار |
| شـاهـنـشـهـی کـه بــیـنـه صـاحـب الـزمـان | از نـام او ظــهـور نـمـوده اســت در شــمــار |
| شـاهـی کـه بــا مـروج دیـن نـبــی بــه حـق | نـامـش مـوافــق اســت بــه تأیـیـد کـردگـار |
| شـاهـی کـز آسـمـان نـســب نـامـه صـفـی | خـورشـیدوار سـرزده از بـرج هـشـت و چـار |
| آن ســایــه خـــدای کــه ســال جـــلــوس او | شـد همچـو آفـتـاب ز «ظـل حـق » آشـکـار |
| آن آیــه ظـــفــر کــه نــســـب نــامــه گــهــر | شـمـشـیر او درسـت نـمـایـد بـه ذوالـفـقـار |
| زد بــحــر پــنــبــه بــا کــف گــوهــر نــثــار او | خـون از عـروق پـنجـه مـرجـان شـد آشـکـار |
| بـــالــاتـــرســـت پـــایــه قــدر تـــو از فــلــک | داری بــه صـورت ار چـه بــه زیـر فـلـک قـرار |
| در ظـاهـر ارچــه خــامـه سـوار سـخــن بــود | بـاشـد بـه زیر ران سـخـن کـلـک مشـکـبـار |
| آن تـــیــغ آبـــدار شــجـــاعــت کــه حـــزم او | بــر گـرد روزگــار کــشــیـد آهـنـیـن حــصــار |
| آن پــرده دار عـصـمـت حــق کـز حـمـایـتــش | مــحــفــوظ مــانــد پـــرده نــامــوس روزگــار |
| آن آســمـان حــلـم کـه چــون تــوتــیـا کــنـد | بــر کــوه قــاف اگــر فــکــنــد ســایـه وقــار |
| آن فــارس جـــهــان عــدالــت کــه فــارس را | از ظــلـم پــاک کـرد بــه شــمـشــیـر آبــدار |
| درهـم شــکـســت خــســرو اقــلـیـم روم را | در چـشـم تـنگ ازبـک ظالم شـکسـت خـار |
| هـر کـس قـدم ز دایـره خـود بـرون گـذاشـت | در زیــر پـــا فــکــنــد ســـرش را چـــراغ وار |
| تـیـغـش بــلـنـد کـرده بــازوی صـفـوت اسـت | از گـرد ظـلـم چــون نـشــود صــاف روزگـار؟ |
| پـیوسـتـه مـشـورت بـه دل خـویش می کـند | در خــارج احــتــیـاج نـدارد بــه مـسـتــشـار |
| تــعــمـیـر آب و گـل نـکـنـد، چــون فـروتــنـان | بــر گـرد خـود ز لـشـکـر دلـهـا کـنـد حــصـار |
| شـهـبــاز دلـربــای سـخـاوت بـه روی دسـت | در پـهـن دشـت سـینـه مـردم کـنـد شـکـار |
| اول عــمــارتــی کــه در آفــاق رنـگ ریـخــت | تــعــمــیـر آســتــان نــجــف بــود و آن دیــار |
| انــجـــام کــارش از رخ آغــاز روشــن اســـت | پــیـداســت حــسـن ســال ز آیـیـنـه بــهـار |
| بــرخــیـز چــون گـذاشــت بــنـا کـار مـلـک را | خـــواهــد بـــنــای دولــت او بـــود پـــایــدار |
| روی دلش بـود بـه خـدا هر کـجـا که هسـت | مـعـمـار رو بــه قـبــلـه بــنـا کـرده ایـن دیـار |
| در طـبــع پــاک طـیـنـت او انـقـلـاب نـیـسـت | چـون آب گـوهـرسـت سـتـاده بـه یـک قـرار |
| ای نـوبـهـار رحـمـت یـزدان، بـه قـصـد شـکـر | گـوشـی بــه روزنـامـه تــوفـیـق خــود بــدار |
| پــیـش از تـو خـسـروان دگـر آبــروی سـعـی | بــسـیـار ریـخـتــنـد دریـن خـاک مـشـکـبــار |
| چون این طلسم فیض به نام تو بسته است | بــر مـدعـای خــویـش نـگـشـتــنـد کـامـکـار |
| مـنـت خـدای را کـه بـه نـام تـو بــسـتـه بـود | بــر مـدعـای خــویـش نـگـشـتــنـد کـامـکـار |
| مـنـت خـدای را کـه بــه نـام تــو ثــبــت بــود | بـر پـیـش طـاق کـعـبـه تـوفـیـق این دو کـار |
| بــردن فـرات را بـه زمـیـن بـوسـی مـرتـضـی | دیـــگــــر عــــمـــارت حــــرم آن بــــزرگـــوار |
| ز اقــبــال بــی زوال بــه کــمــتــر تــوجــهـی | یـک بـنـده تـو کـرد تـمـام ایـن دو شـاهـکـار |
| خــــاک ره ائمـــه اثــــنـــاعـــشـــر تــــقـــی | کـز کـلـک راسـت خـانـه جـهان را دهد قـرار |
| بـی شـک چـنـین تـهـیه اسـبـاب مـی شـود | آن را کـــه یـــار گـــردد تأیـــیـــد کــــردگـــار |
| زیــن کــار نــامــدار کــه اقــبـــال شــاه کــرد | شـــاهــان روزگــار گــرفــتـــنــد اعــتـــبـــار |
| بــی چــشــم زخــم، تــاج جــهـانــگــیـر تــرا | زیــبـــنــده بـــود در ازل ایــن لــعـــل آبـــدار |
| تــا دامــن قــیــامــت ای شــاه دیــن پـــنــاه | بــشـکـن کـلـاه فـخــر بــه شــاهـان روزگـار |
| اقبـال این چنین به که بـخشیده است چرخ؟ | تـوفیق این چنین بـه که داده است کردگار؟ |
| این گنج بـی دریغ که بـر خاک ریختـه است؟ | ایـن هـمـت بــلـنـد کـه را بــوده دسـتــیـار؟ |
| در شکر حق بـکوش که معمور گشتـه است | دنـــیـــا و دیـــنـــت از مـــدد آفــــریـــدگــــار |
| امــیــدوار بـــاش کــه در آفـــتـــاب حـــشـــر | خــواهـد شـدن عـقـیـق تــو از کـوثــر آبــدار |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
