قالب شعر: غزل

به گوشم می‌رسد هر لحظه یک آوای تکراری

که بگذر از خودت از‌ خیر این دنیای تکراری

به ساحل می‌روم روزی میانِ بُهت و حیرت‌ها 

همانند نهنگی خسته از دریای تکراری

اگرچه رفت امروز و به فردا دلخوشم امّا

مرا آهسته خواهد کشت، فرداهای تکراری

بیا ای عشق همّت کن ببر با خود مرا امشب

که‌چون مجنون شدم سرگشته در صحرای تکراری

خوشی‌ها «جمع» بودند و از آنان«کم» شدم‌هربار

همیشه من همین بودم، همین «منهای» تکراری

دلا تا کی اسیر جنگ با عقلِ خردمندی

تو هم مانند من بگذر از این دعوای تکراری

حمیدرضا آب‌روان