مهدی صادقی مود
به تنِ خسته ی یک عابر بی راهه ی شب
که کف نشئه ی توست
تو همان تریاکی ، که به رنجوریِ تن تسکینی.
تو همان قاقایی ، عشقِ یک بچه ی شش هفت ساله
که تو را میخواهد
و چقدر شیرینی
تویی یک جعبه مداد رنگی ، که سه رنگی ! آری
سبز و یکرنگی و سرخ
بروی حاشیه ی دفترِ شطرنجیِ ایامِ غمم
زیوری ، تزیینی!
بخش شعر نیمایی | پایگاه خبری شاعر
منبع: سایت شعر ایران
