محمدرضا جعفری
من از گلهایِ شیرازی
فقط یک غنچه می خواهم
و از شیرانِ آبادی
سپاهی از دلیران و بلند آوازگان خواهم
که در شهرِ غیوران ، همچنان پیمانه ها دریاست !
تمامِ سایه هایِ عاشقِ نیلوفران ، آواز می خواندند
در آن شب ها که نورِ ماه
نمایان می شد از آهنگِ زیبائی
و می آمد نگاری با دلی فرزانه تر از هر فروزانی ؛
و من اینجا
چو مهتابِ درخشانی
در این میدان و آن میدان و زیرِ توده یِ باران
بسویِ جنگ با طوفان
صلابت خواهم از فرمانده یِ خوبی
که ما را بیشتر از هر کسی خواهد …
……….
م جعفری
……….
بخش شعر نیمایی | پایگاه خبری شاعر
منبع: سایت شعر ایران
