محبوبه طاری دشتی
گلوی مرا از سمت بغض ببُر دنیا
از سمت شاهرگی که
هیچ گاه
شادی در آن اوج نگرفت
همیشه در آشیانه ی تنم
مرغ انتظار
عقوبت می کشد،
استخوان شکانده ام در خاموشی تهی ،
دنیا !
چه در سفره ام آوردی
اندوهی که
هر دَم
آتش دست می برد در آن ،
گلوی مرا تر نکن دنیا
بیابان خشک است و رو به باد،
گلوی مرا از سمت درد ببُر دنیا
داغت هنوز در تنم می جوشد
که
تاول های شعر از آن
آب می خورد
و زندگی ام
که از دست تو
ذبح می شود،
نفسم که می برّد
در پاییدن جاده های یخ زده
خنجر زیر گلویم
نی لبک می شود
پس
لبت ،
لبت ،
لبت ،
از قربانگاه عشق من
لقمه خواهد برد،
گلوی مرا از سمت شیون ببُر دنیا
از سمت شعری که
گوش تا گوش
از نفس زندگان زخم خورده است .
محبوبه طاری دشتی
09115120059
بخش شعر سپید | پایگاه خبری شاعر
منبع: سایت شعر ایران