لیلی محمدی
گمان کردم
به احساسم طلب کاری
نگو تردید داری!
که هرچه دوستت دارم ببخشم..
من به تردیدت بدهکارم
.
.
.
.
.
.
سراغم را نمی گیرد
کسی که
هر روز به عبور نفس هایش سلام می دهم..
شب زیر سایه ى بی خیالش به خواب می روم
باران هم
پهلو به پهلویم
بدنبالش می بارد..
کاش کسی بپرسد
چرا چشم هایت
غریبانه
به ستاره ایی خاموش خیره است…
لیلی.م
هر دو در یک زمان سروده شد…
قالب دومی سپید..
بخش شعر نیمایی | پایگاه خبری شاعر
منبع: سایت شعر ایران