احمد رشیدی مقدم – دیده بخواب ..

دیده بخواب کی رود ؛ موقع انتظاررا
چونکه زدست داده است ؛ مونس غمگساررا

دل بکسی نمیدهم ؛ درد دلم زیاد هست
تابکجا کشد مرا ؛د رد فراق یاررا

یار اگر نظر کند ؛ شهره شوم به این جهان
شهره شدم به این جهان ؛ بوسه زنم نگاررا

غم زدلم برون کنم ؛ یار اگر مدد کند
از دل خود برون کشم ؛ فرقت بی قراررا

پیک وصال میرسد ؛ فصل بهار میرسد
در چمنش چنان بسی ؛ نغمه از هزاررا

چون برسد نسیم خوش ؛ درهمه جا نظر کنم
هم برسد مشام من ؛ بوی خوشی دوباررا

شاخه بسی زند چمن ؛ غنچه وبرگ پر شود
زینت هرچمن گل است ؛ از گل بی شماررا

شاد شوم مدام را ؛ دست زنم به دامنش
گر مددی کند بمن ؛ هست چه افتخاررا
چهار شنبه بیست دوم شهریور نود شش.