ابراهیم حسینی – دیدار

آن که هر دم به دلش ، وعده ی لیلا میداد ،
همچو مجنون ، از او حسرتِ شالی دارد..

مستی و بیخودیِ ما ، زِ خُمِ چشمانت ،
نه به آفاق نظیر و ، نه مثالی دارد..

همچو شمعی و ، مریدِ تو یکی پروانه ،
دلِ دیوانه یِ ما، شوقِ وصالی دارد..

خوش بیابد سَبَدِ ناز و نیازِ رُخِ دوست ،
آری اما به گمان ، میوه یِ کالی دارد..

دردِ دلها چه کند او که نداند ز چه رو ،
در یکی جلوه ی تو ، فرصتِ قالی دارد..

نهراسم ز مِی و ساغر و این رسوایی،
دل سرمست به کف، دُرّی و غالی دارد..

گر چه وامِق شوی اما ، نه خطا از عذرا ..
نیست پرواز عُذاری ، که نه بالی دارد..

شود اَر مست ، ازاین جامِ ختا ابراهیم،
اَندر اندیشه و در وَهم ، خیالی دارد..

ابراهیم حسینی