قالب شعر: مثنوی

شاه  و  وزیر

در سخــن آمد وزیـــری نـــزد شاه

من به قـــربانت شـَـوم ای پادشـــاه

ازچـــه درفکــــر پریشان رفته ای

خاطـــرت را اینچــنین آشفـــته ای

لب گشـــودش پادشاه درسمـــت او

پاسخـــی را بر ســوالاتــم بگـــــو

گربـــدانی حاصــل از این ماجــرا

در قناعـــت میکنـــم چنــدی تو را

چــون نیابــی بر ســــوالاتم جواب

ازوزارت میــشوی چنــدی عِقـاب

اول آنکه تــو بگوئــی چون خـــدا

آنچــه را اومیخــورد باری بـه جا

دوم آنکه لب گشائــی در جـــواب

آنچـــه را می پوشد اوانــدر ثواب

آخــــرش با ما بگـــو کار خـــــدا

حاصــل ازاو کِی شـــود آن را ادا

سر به زیــر آمـــد وزیرش لاجرم

فرصتی خــواهــم بیــابم ســرورم

اذن رفـتــن چونکه دادش آن امیـر

سمت منــزل ره گرفتـش آن وزیر

نزد او بــودش غلامـــی پر شعور

گفتگو دادش از آن وقـــت حضور

بعد از آن آمـد وزیر انـــدر سوال

حاصل ازفکرت بگوبی قیل وقال

مدتی را لب گرفتــش چون غـلام

اندکی بعــــد آمــدش او در کـــلام

اولی را می شود حاصــل جـــواب

غم خـورد درکار مـردم ای جنـاب

دیگری هم می شـــود پاسخ چنین

چــون بپـوشــد او گناه مو منــیـن

گر خـــدا یاری نماید پــــر شتاب

آخـــری را میدهـــم فــردا جواب

چونکه فــردا آمد ش باری وزیـر

نــزد حاکم آمـــداو با آن مجــیـــر

در سوال آمد بگــــو باری چه شد

رازما را پاسخش جاری چـــه شد

پاســـخ آمد اولــی باشــد که غـــم

می خورد برمردمی غافـــل زهم

دیگری باشـــد خــطابش فعــل ما

چــون خطا باشد بپـــوشد حال ما

شادمـــان آمــد ز پاســـخ همچنـان

خنـــده آمد بر لبانــش بـــس چنان

کِی چگونه حاصلت شداین جواب

تا بدست آمد تـَـــواتـر این صواب

رونمودش این غلامم حاذق است

در معما حل نمودن ممزق اسـت

لب به تحســـین غلام آمد چوشاه

بعــدازاین باشد وزیری پر زجاه

در عجب آمـــد وزیر از حکم او

سومی را …چون نگفتی آن بگو

همچنان آن خـــادم رند و محیــل

در جواب آمد به اربابش ثــقیـــل

آخری حکمش هــویـــدا می شود

جا بجـــا احکام ما ها می شـــود