“1
آی ،،
تبردارانِ هیزم کِش، بشارت بر تبرهاتان
اگراندیشه تان درظهرتابستان، نَه درخواب است
در این ویرانه باغستان
درختِ زنده ای، دار است
بیایید ای تبرهاتان به فصل هر خزان رقصان
شتاب آرید تبر دستان
صدای اره می آید ز دارستان
اجاق خفته تان آتش نمی خواهد
و شاید هم، زمستان را به کورسو شعله می خوابد
درخت بیگانه با آب است
علف هرز است و شاداب است
مترسک در میانِ باغ، علفها را نگهبان است
عجب، ویرانه آباد است
آی ، تبر دارانِ هیزم کِش …
تبردارانِ هیزم کِش، بشارت بر تبرهاتان
اگراندیشه تان درظهرتابستان، نَه درخواب است
در این ویرانه باغستان
درختِ زنده ای، دار است
بیایید ای تبرهاتان به فصل هر خزان رقصان
شتاب آرید تبر دستان
صدای اره می آید ز دارستان
اجاق خفته تان آتش نمی خواهد
و شاید هم، زمستان را به کورسو شعله می خوابد
درخت بیگانه با آب است
علف هرز است و شاداب است
مترسک در میانِ باغ، علفها را نگهبان است
عجب، ویرانه آباد است
آی ، تبر دارانِ هیزم کِش …
2
آمدم حلقه زدم باز، جوابم کردینگشودی در و دیوانه خطابم کردی
گر مرا کولی آواره بخوانی چه عجب
ای وزان بادِ خزان، خانه خرابم کردی
آسیاب گشتم و امید که از گردش چرخ
نرم شوی، خُرد شدم بس بشتابم کردی
تا طپشهای دلم پرده ی رازم بدَرید
خام خود دیدی و هر لحظه کبابم کردی
نغمه خواندم چو هَزار با قلم نازک دل
رقصِ صد دیده نمودی و عذابم کردی
گر چه چون آینه صافیِ زلال زاده شدم
همچو گیسوی رها، پیچش تابم کردی
دیدم انبوه گدایانِ تو در صف شده اند
گِرد خویش حلقه تنیدی و جدایم کردی
باز می آیم و باز حلقه بدر خواهم زد
شاید از معجزه ی عشق، حسابم کردی
3
