علی دهش[صابر ] – بی قرار

پُر از شکوه های سر بسته
درون سینه ام نقش بسته

پُر شده از گلایه دفتر اشعار من
خط به خط شعر غم انگیز من‌

دفتر اشعار من پُر شده از معانی
عقده ی دل وا شود تا که تواش بخوانی

حال صبور صابر رو به زوال رفته
باز کن و بخوانش ای تو مرا بهانه

اشک نمی گذارد تا برسد به اتمام
تا که شود خاتمه آخر این ترانه