شهلا نوروزی – وسوسه ی سیب

پیچک خواهش من بر تن تو می پیچد
تا در آغوش کشد موج تنم دریا را

ای سزاوار پرستش، شب پردیسی من
در شبم زمزمه کن رایحه ی رویا را

ازبهشت لب من رانده شدن عیب نبود
تو که ابلیس شدی وسوسه کن حوا را

آدم از روز ازل وسوسه ی سیب گرفت
تا بریزد به دلش دغدغه ی فردا را

اشتباه است اگر در شب ناباوریت
برنگاهت بکشی پرده ای از حاشا را

سردی ی فصل زمستان تن من را آزرد
میکنم لمس فقط از تن تو گرما را

کاش می شد که شبی حبس شوم در بغلت
تا فراموش کنم بغضِ شب یلدا را

#شهلا_نوروزی