کـسـی کـه کـشـتـه آن تـیـغ آبــدار شـوداگـر چـه قـطـره بـود بـحـر بـیکـنار شـودمحـیط حـسـن ز خـط عـنبـرین کـنار شـودعـقـیق لـب ز خـط سـبـز نـامـدار شـ…
کـسـی کـه کـشـتـه آن تـیـغ آبــدار شـود | اگـر چـه قـطـره بـود بـحـر بـیکـنار شـود |
محـیط حـسـن ز خـط عـنبـرین کـنار شـود | عـقـیق لـب ز خـط سـبـز نـامـدار شـود |
اگـر بــه صـیـد زبــون تـیـغ او کـنـد اقـبــال | ز خـون صـید حـرم کعـبـه لاله زار شـود |
ز رام گـشـتـن آهـو بــه صـحـبــت لـیـلـی | بـه آن رسـیده که مجـنون امیدوار شود |
کسی که در جگرش هست خار خارگلی | غـمـش ز نالـه بـلـبـل یکـی هزار شـود |
هـنـوز خـط تـرا ابـتـدای نـشـو ونـمـاسـت | کجـاست جـوهر حسن تـو آشکار شود |
ز بــخـت تــیـره نـدارد گـریـز اهـل سـخـن | سـیـاه روز عـقـیقـی کـه نـامـدار شـود |
بـه نوشـخـند حـلاوت مکـن دهن شـیرین | که بـاده تـلخ چـو گردید خوشگوار شود |
یکـی هزار شـد از قـمـریان رعـونـت سـرو | الف چـو نقـطـه بـیابـد یکـی هزار شـود |
مـرا شـد از کـلـف مـاه روشـن این معـنی | که دل، سیاه ز تـشریف مستـعار شود |
درین بـسـاط کـسـی مـایه دار مـی گـردد | کـه نقـد زنـدگـیش خـرج انـتـظـار شـود |
مـسـیح بـرفـلـک از راه خـاکـسـاری رفـت | پیاده هر که شد اینجا فلک سوار شود |
چـو بــیـجـگـر کـنـد از تـیـغ زهـر داده حـذر | اگـر بـه خـضـر طـلـبــکـار او دچـار شـود |
بــه آن گــرم دریــن بــوتــه آب کــن دل را | کـه گـل گـلـاب چـو گـردید پـایدار شـود |
دلـی کـه از نـفـس گـرم آب شــد صــائب | اگـر بـه خـاک چـکـد در شـاهـوار شـود |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج