ایــا نــگـــار صـــدف ســـیــنــه گـــهــر دنــدانعـقـیق را زده لـعـل تـو سـنـگ بـر دنـداننـــهــفـــتـــه دار رخ خـــویــش را ز هــر دیــدهنــگــاه …
| ایــا نــگـــار صـــدف ســـیــنــه گـــهــر دنــدان | عـقـیق را زده لـعـل تـو سـنـگ بـر دنـدان |
| نـــهــفـــتـــه دار رخ خـــویــش را ز هــر دیــده | نــگــاه دار لــب خــویـش را ز هـر دنــدان |
| ز سـعی و بـخـت نه دورسـت اگر شود نزدیک | لـب تـو بـا دهـنـم چـون بـیـکـدگـر دنـدان |
| چـو تــو بــخـنـده در آیـی و عـاشـقـان گـریـنـد | ایـا نـشــانـده ز در در عـقـیـق تــر دنـدان |
| لـــبـــان لــعـــل تـــو بـــردارد از گـــهــر پـــرده | دهـان تـنـگ تـو بـنـمـاید از شـکـر دنـدان |
| اگــر تــو بــرق در افــشــان نـدیـده ای هـرگــز | بـگـیر آینه مـی خـنـد و مـی نـگـر دنـدان |
| ز تـنـگـی دهـنـت هـیچ چـیز مـمـکـن نـیسـت | کـه از لـب تـو بـکـا می رسـد مگـر دندان |
| چـو خـضـر چـشـمه حـیوان شـدسـت مورد او | چـو از دهـان تـو کـردسـت آبـخـور دنـدان |
| همـی خـورد جـگـرم را چـو گـوشـت تـا افـتـاد | غـم تـو در دل من همـچـو کـرم در دندان |
| شدم ز عشق تو سگ جان و شیر دل که مرا | غـمت چـو گـربـه فـرو بـرد در جـگر دندان |
| بــجـای خـون دهـنـم پـرعـسـل شـود گـر مـن | فـرو بــرم بــلـب تـو چـو نـیـشـکـر دنـدان |
| ز خــوان لـطـف تــو از بــهـر اسـتــخــوانـی دل | سـگیسـت دوخـتـه بـر آسـتـان در دندان |
| دلـم کــه مـنـفــعــت او بــجــان خــلـق رســد | درو نــهــاد غــمــت از پــی ضــرر دنــدان |
| چـــو آفـــتـــاب رخ تـــو بـــدلــبـــری بـــشـــود | ور اســتــاره نـهـد گـرد لـب قــمـر دنـدان |
| چو سنگ پای تو بـوسم بـروی شسته زاشک | گـرم چـوشـانـه بـرآید ز فـرق سـر دنـدان |
| دهــانــت دیــدم و بـــر عــقــد در زدم خــنــده | کـه هـسـت درج دهـان تــرا گـهـر دنـدان |
| بــسـان صـبــح کـه نـاگـاه بــر جــهـان خــنـدد | لـب افـق چـو بـدید از شـعـاع خـور دندان |
| ز سـوز عشـق تـو لب چـون چـراغ می سـوزد | مـراکـز آتـش آهـسـت چـون شـرر دنـدان |
| بــمـرگ تــن شـود از خـدمـت تــو بــنـده جـدا | بـکـلـبـتـیـن رود از جـای خـود بـدر دنـدان |
| ز ذوق عــالـم عـشــقـســت بــی اثــر عـاقـل | ز چـاشـنی طـعـامسـت بـی خـبـر دندان |
| بـشـعـر نظـم مـعـانی وصـفـت آسـان نیسـت | چـو نـقـش کـردن نـقـاش در صـور دنـدان |
| حـدیـث حـسـن تــو گـفـتــن نـیـایـد از شـاعـر | گـرش ز سـیم زبـان بـاشـد و ز زر دنـدان |
| کــه کــار او نــبـــود غــیــر چـــوب خــایــیــدن | وگــر ز اره نــهــی بــر لــب تــبــر دنــدان |
| ایـا رخ چــو مـهـت بــر بــسـاط خــوبــی شـاه | ز من سخن چو ز پیل است معتبـر دندان |
| بـشـعـر پـایه مـن زیـن سـخـن شـود مـعـلـوم | که ناطـق اسـت ز تـاریخ سـن خـر دندان |
| ز خــوان وصــل تــو نـان امــیـد خــشــک آمــذ | مـرا کـه در لـب تـو نیسـت کـارگـر دنـدان |
| ازیـن سـخـن چـه گـشـایـد مـرا ز خـدمـت تــو | ز خوان تـو چه خورم من بـذین قدر دندان |
| بــرای آنـکــه دلــت نــرم گــردد ایـن گــفــتــم | ولـی نـکـرد ز سـخـتــی در او اثــر دنـدان |
| بـــرنــج وعــده تـــو ســنــگ عــشــوهــا دارد | خـورم بـرنـج و نـگـه دارم از حـجـر دنـدان |
| امید پـستـه کور است بـستـه سر چـون جـوز | که از شکستن آن هست در خطر دندان |
| حـساب شعر چـو سی و دو شد قلم بـشکن | کـزین نـه کـمـتـر بـاید نه بـیشـتـر دنـدان |
| زبــانـت ار چــه دراز اســت قـصــه کـوتــه کـن | بـرو بـپـوش بـخـامـوشـی از نـظـر دنـدان |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
