مادرای برگ گلم٬روح و تنم/توفنای منی ومن به فدای تو شوم/
چه کسی زلف تورا طوسی کرد/
چه کسی روی تورازردنمود/
نکندقلب توراریش کنم/
نکندمن٬دلت آتیش کنم/
وای ترسم توزمن برگردی/
بازگیری هرچه خدمت کردی/
مادرای نغمه جان افزایم/
مادرای مثنوی پرمعنایم/
هرچه دارم زوجودت دارم/
من به این نعمت ورحمت٬به خدا می نازم
چه کسی زلف تورا طوسی کرد/
چه کسی روی تورازردنمود/
نکندقلب توراریش کنم/
نکندمن٬دلت آتیش کنم/
وای ترسم توزمن برگردی/
بازگیری هرچه خدمت کردی/
مادرای نغمه جان افزایم/
مادرای مثنوی پرمعنایم/
هرچه دارم زوجودت دارم/
من به این نعمت ورحمت٬به خدا می نازم
شاعر سمیه حسین دخت
بخش غزل | پایگاه خبری شاعر
منبع: شعر نو
