هسـت ققنس طرفه مرغی دلستـانمــوضــع ایــن مــرغ در هــنــدوســـتـــانســخــت مـنـقـاری عــجــب دارد درازهـمـچــونـی در وی بــسـی سـوراخ بــازقـرب صــد…
هسـت ققنس طرفه مرغی دلستـان | مــوضــع ایــن مــرغ در هــنــدوســـتـــان |
ســخــت مـنـقـاری عــجــب دارد دراز | هـمـچــونـی در وی بــسـی سـوراخ بــاز |
قـرب صــد ســوراخ در مـنـقـاراوســت | نیسـت جـفتـش، طاق بـودن کار اوسـت |
هــســت در هــر ثــقــبــه آوازی دگــر | زیـــــــــر هـــــــــر آواز او رازی دگــــــــــر |
چــون بــهــر ثــقــبــه بـــنــالــد زار زار | مــرغ و مــاهــی گــردد از وی بــی قــرار |
جــمـلـه پــرنـدگــان خــامـش شــونـد | در خــوشـی بــانـگ او بــیـهـش شــونـد |
فـیـلـسـوفـی بـود دمـسـازش گـرفـت | عــلــم مــوســـیــقــی ز آوازش گــرفــت |
ســـال عـــمـــر او بـــود قـــرب هـــزار | وقـــت مـــرگ خـــود بـــدانـــد آشـــکـــار |
چـون بـبـرد وقـت مـردن دل ز خـویـش | هـیـزم آرد گـرد خـود ده خـر، مـه بــیـش |
در مـــیـــان هـــیــزم آیــد بـــی قـــرار | در دهـــد صـــد نـــوحـــه خـــود را زار زار |
پـس بـدان هر ثـقـبـه ای از جـان پـاک | نـــوحــــه ای دیـــگــــر بــــرآرد دردنـــاک |
چون که از هر ثقبه هم چون نوحه گر | نــوحـــه دیــگـــر کـــنـــد نــوعـــی دگـــر |
در مـــیــان نـــوحـــه از انـــدوه مـــرگ | هـر زمـان بــرخـود بــلـرزد هـم چـو بــرگ |
از نـــفـــیــر او هـــمـــه پـــرنـــدگـــان | وز خـــــروش او هــــمــــه درنــــدگـــــان |
ســـوی او آیــنــد چـــون نــظـــارگــی | دل بـــبـــرنــد از جـــهــان یــک بـــارگــی |
از غـــمــش آن روز در خـــون جـــگـــر | پـــیــش او بـــســـیــار مـــیــرد جـــانـــور |
جــمــلــه از زاری او حــیـران شــونــد | بـعـضـی از بـی قـوتـی بـی جـان شـونـد |
بــــس عـــجـــب روزی بـــود آن روز او | خـــون چـــکــد از نــالــه جـــان ســـوز او |
بـاز چـون عـمرش رسـد بـا یک نفـس | بــال و پــر بــرهـم زنـد از پــیـش و پــس |
آتـــشــی بـــیــرون جــهــد از بـــال او | بــــعــــد آن آتــــش بــــگـــردد حــــال او |
زود در هــیــزم فــتـــد آتــش هــمــی | پس بسوزد هیزمش خوش خوش همی |
مرغ و هیزم هر دو چـون اخـگر شـوند | بــعـد از اخــگـر نـیـز خــاکـسـتــر شـونـد |
چــون نـمــانــد ذره ای اخــگــر پــدیـد | قــقــنــســی آیـد ز خــاکــســتــر پــدیـد |
آتـش آن هـیـزم چـو خـاکـسـتــر کـنـد | از مـیـان قــقــنـس بــچــه ســر بــرکـنـد |
هـیـچ کـس را در جـهـان ایـن اوفـتــاد | کـــو پـــس از مـــردن بــــزایـــد نـــابـــزاد |
گـر چـو قـقـنس عـمر بـسـیارت دهند | هـم بـمـیـری هـم بــسـی کـارت دهـنـد |
ســـالـــهـــا در نـــالـــه و در درد بـــود | بــی ولـد، بــی جـفـت، فـردی فـرد بــود |
در هـمــه آفــاق پــیـونــدی نـداشــت | مـحــنـت جــفـتــی و فـرزنـدی نـداشــت |
آخــر الــامــرش اجـــل چــون یــاد داد | آمـــد و خـــاکـــســـتـــرش بـــر بـــاد داد |
تــا بــدانــی تــو کــه از چــنــگ اجــل | کـس نـخـواهـد بــرد جـان چـنـد از حـیـل |
در همه آفـاق کـس بـی مرگ نیسـت | وین عجایب بـین که کس را بـرگ نیست |
مرگ اگر چه بـس درشت و ظالمست | گـــردن آنــرا نــرم کـــردن لـــازمـــســـت |
گــرچــه مـا را کــار بــســیـار اوفــتــاد | سـخـت تــر از جـمـلـه، ایـن کـار اوفـتــاد |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج