حسن جعفری – هوای این دل آرام دار

چه سرنوشتِ عجیبی رقم خورَد بر ما
هر آنچه بگذرد آن، اجتماعِ اضداد است

بسا که خیر به نزدیک دیگری شرّ است
چه بردگان زیادی به حکم آزاد است

گمان کنیم که اطراف ما زمین و زمان
چقدر عالی و بی هیچ عیب و ایراد است

نبود ما ضرری در جهان نمی آورد
ز دستِ ما همه عالم به رنج مازاد است

ببین طبیعت پاکیزه گشت آلوده
تمام جنگل و دریا شبیه اجساد است

درخت های فرورفته در دهان زمین
شبیه کودک سرخورده بین که ناشاد است

رفاهِ خویش فقط در نظر بیاوردیم
و قیمتِ این کار، آن چه رخداد است

فقط به داشتنِ سهم کی شود دل خوش
مهم روابطِ سالم میانِ افراد است

اگر که ذائقه شیرین شود میانه ی حرف
گهی شنیدن افسانه های فرهاد است

بیار جام و بنوشان که فکر آزاد است
هوای این دلِ آرام، دار بیداد است