توصيف آرايه:
هر گاه دو لفظ از جمله‌اى، نه در معنى مورد نظر گوينده، بلكه در معنى ديگر متضاد
باشند آن را ايهام تضاد نامند. مانند سخت و سست در بيت زير:
| بيا كه قصر امل سخت سست‌بنياد است | بيار باده كه بنياد عمر بر باد است |
كه سخت در معنى مورد نظر گوينده كه« بسيار» باشد با سست، تضاد ندارد ولى در
معنى ديگر با آن متضاد است.
| ديده ناديده به اقبال تو ايمان آورد | مرحبا اى به چنين لطف خدا ارزانى |
كلمۀ ديده، مورد نظر است كه نه در معنى مقصود يعنى چشم، بلكه در معنى
غير مقصود با ناديده، متضاد است.
