عباس خوش عمل کاشانی
چه خوش باشد نشستن در اتـــاقـــی
کنـــــار ســـاقــی سیمینــــه ســـــاقــی
به رخ روشن تر از بــــدر منیــری
هلالی رخ نــــه ، نـــی مـــه در محاقی
یکی قرص قمــــر ، قــامت چو شمشاد
نه لاغـــر مـــردنی ، نی گنــده چــــــاقی
سرِشب نـــوش کردن تا سحــرگـاه
شراب از ســـاغـــر پــــر طمطــراقی
نه ترس از محتسب،نی خوف از شیـخ
بـــدون کمتـــرین اعمـــــال شــــــــاقی
کنار سفــره آنگــــه سیـــــخ کـردن
کبـــاب نــــاب و پختــــن بــــراجاقی
دو گـــرده نـــان داغ و چنـــــد فلفل
پیـــاز و دوغ و ریحـــان و سماقی
پس آنگــــه خواندن بیتی که اعراب
به لب دارنـــد در هـــر اتفــــاقی
همان بیتی که … بگذارید خوانم
در اینجـا بــا دل پـــر اشتیاقـــی:
الهــــی اعطنـــــــــی فــی کلّ لیلا
. . . . . . . . . . . . . . . . . . لا شعر فیها
خدا قسمت کنـــد ما و شما را
بـــه زیـــر خیمه یا کنج رواقی
فروغ دل شود حاصل اگر دوست
به مـــا بخشــد فــراغ بی فراقی .
