هـر نـکـتـه کـه بـر نـشـان کـاریسـتدروی بــه ضــرورت اخــتــیــاریـســتدر جـنـبـش هر چـه هسـت مـوجـوددرجــی اسـت ز درجــهـای مـقـصـودکــــــــــاغــــ…
| هـر نـکـتـه کـه بـر نـشـان کـاریسـت | دروی بــه ضــرورت اخــتــیــاریـســت |
| در جـنـبـش هر چـه هسـت مـوجـود | درجــی اسـت ز درجــهـای مـقـصـود |
| کــــــــــاغـــــــــــذ ورق دو روی دارد | کــــامـــاجــــگـــه از دو ســــوی دارد |
| زیــن ســوی ورق شــمــار تــدبــیــر | زانــســوی دگــر حــســاب تــقــدیــر |
| کــم یــابـــد کــاتـــب قــلــم راســت | آن هـر دو حـسـاب را بـه هم راسـت |
| بـس گـل کـه تـو گل کـنی شـمارش | بــیـنـی بــه گــزنـد خــویـش خــارش |
| بــس خــوشــه حــصـرم از نـمـایـش | کــــانـــگـــور بــــود بــــه آزمـــایـــش |
| بـس گـرسـنـگـی کـه سـسـتـی آرد | در هــاضـــمـــه تـــنــدرســـتـــی آرد |
| بـــر وفــق چــنــیــن خــلــاف کــاری | تــســلــیــم بــه از ســتــیــزه کــاری |
| القـصـه، چـو قصـه این چـنین اسـت | پــنـدار کـه سـر کـه انـگـبــیـن اسـت |
| لــیــلــی کــه چــراغ دلــبـــران بـــود | رنــج خـــود و گــنــج دیــگـــران بـــود |
| گـنـجــی کـه کــشــیـده بــود مـاری | از حـــلــقــه بـــه گــرد او حـــصـــاری |
| گــرچــه گــهــری گــرانــبـــهــا بـــود | چـــون مـــه بـــه دهــان اژدهــا بـــود |
| مـی زیسـت در آن شـکـنـجـه تـنـگ | چـــون دانــه لــعـــل در دل ســـنــگ |
| مـی کـرد بــه چـابــکـی شـکـیـبــی | مــــی داد فــــریـــب را فــــریـــبــــی |
| شـویش همه روز پـاس می داشـت | می خـورد غم و سپـاس می داشت |
| در صـــحــــبــــت او بــــت پــــریـــزاد | مــانــنــد پـــری بـــه بـــنــد پـــولـــاد |
| تـــا شـــوی بـــرش نــبـــود نــالــیــد | چــون شــوی رســیـد دیـده مــالــیـد |
| تــا صــافــی بــود نـوحــه مـی کــرد | چـــون درد رســیــد درد مــی خـــورد |
| مـی خــواســت کـزان غـم آشــکـارا | گــریــد نــفـــســـی نــداشـــت یــارا |
| ز انــدوه نــهــفــتــه جــان بــکــاهــد | کــاهـیـدن جــان خــود کــه خــواهــد |
| از حـشمت شوی و شرم خـویشـان | مـی بــود چــو زلـف خــود پــریـشـان |
| پــیـگــانـه چــو دور گــشــتــی از راه | بـــرخــاســتــی از ســتــون خــرگــاه |
| چـنـدان بــگـریـسـتــی بــر آن جــای | کـــز گــریــه در او فـــتـــادی از پـــای |
| چـون بـانگ پـی آمـدی بـه گـوشـش | مـانـدی بـه شـکـنـجـه در خـروشـش |
| چـون شمع بـه چـابـکی نشـسـتـی | وان گـریـه بـه خـنـده در شـکـسـتـی |
| این بـی نـمـکـی فـلـک هـمـی کـرد | وان خوش نمک این جگر همی خورد |
| تــــــا گـــــردش دور بــــــی مـــــدارا | کـــردش عـــمـــل خــــود آشـــکـــارا |
| شــد شــوی وی از دریــغ و تــیـمــار | دور از رخ آن عـــــروس بـــــیــــمـــــار |
| افـــتـــاد مـــزاج از اســـتـــقـــامـــت | رفــت ابـــن ســـلــام را ســـلــامــت |
| در تـــن تـــب تـــیــز کـــارگـــر شـــد | تــــابــــش بــــره دمـــاغ بــــر شــــد |
| راحـــت ز مــراج رخــت بـــربـــســت | قــرابـــه اعـــتـــدال بـــشـــکــســـت |
| قــاروره شــنـاس نـبــض بــفــشــرد | قـــاروره شـــنـــاخـــت رنـــج او بـــرد |
| مــی داد بـــه لــطـــف ســـازگـــاری | در تــــــربــــــیـــــت مـــــزاج یـــــاری |
| تـــا دور شــد از مــزاج ســســتـــی | پــــیـــدا شـــد راه تـــنـــدرســـتـــی |
| بــیـمـار چــو انـدکــی بــهـی یـافــت | در شــخــص نــزار فــربــهــی یـافــت |
| پــرهــیــز نــکــرد از آنــچــه بــد بــود | وان کــرده نــه بـــرقـــرار خـــود بـــود |
| پــرهـیـز نـه دفــع یـک گـزنـد اســت | در راحــت و رنــج ســودمــنـد اســت |
| در راحــــت ازو ثــــبــــات یـــابــــنـــد | وز رنـــج بــــدو نـــجــــات یـــابــــنـــد |
| چــون وقــت بــهـی در آن تــب تــیـز | پــرهـیـز شـکـن شـکـســت پــرهـیـز |
| تــب بـــاز مــلــازم نــفــس گــشــت | بــیـمـاری رفــتــه بــاز پــس گـشــت |
| آن تـــن کــه بـــه زخــم اول افــتـــاد | زخــــم دگـــرش بــــه بــــاد بــــر داد |
| وان گــــل کــــه بـــــه آب اول آلــــود | آبــــی دگـــرش رســـیـــد و پـــالـــود |
| یـک زلـزلـه از نـخـسـت بــرخــاسـت | دیــوار دریــده شــد چـــپ و راســـت |
| چــــون زلــــزلــــه دگــــر بـــــرآمــــد | دیــوار شــکــســتـــه بـــر ســر آمــد |
| روزی دو ســـه آن جــــوان رنـــجـــور | مــی زد نــفــســی ز عــاقــبــت دور |
| چون شد نفسش بـه سینه در تـنگ | زد شـیـشـه بــاد بــر دو سـر سـنـگ |
| افـشـانـد چـوم بـاد بـر جـهان دسـت | جــانـش ز شـکـنـجــه جـهـان رسـت |
| او رفـــت و رویــم و کـــس نــمـــانــد | وامــی کــه جــهــان دهـد ســتــانــد |
| از وام جــهــان اگــر گــیــاهــیـســت | می تـرس که شـوخ وام خـواهیسـت |
| مـــی کــــوش کــــه وام او گــــزاری | تــــــا بــــــاز رهــــــی ز وامــــــداری |
| منشـین کـه نشـسـتـن اندر این وام | مــســمــار تــنـســت و مــیـخ انــدام |
| بـر گـوهـر خـویـش بـشـکـن این درج | بــر پــر چــو کــبــوتــران از ایــن بــرج |
| کـایـن هـفـت خـدنـگ چــار بــیـخـی | ویــن نــه ســـپـــر هــزار مـــیــخـــی |
| بــا حــربــه مــرگ اگــر ســتــیــزنــد | افــتــنــد چــنــانــکــه بــر نــخــیـزنــد |
| هــر صــبــح کــز ایـن رواق دلــکــش | در خـــرمــن عـــالــم افـــتـــد آتـــش |
| هــر شــام کــز ایـن خــم گــل آلــود | بـــر خـــنـــبـــره فـــلـــک شـــود دود |
| تــعـلـیـم گـر تــو شـد کـه ایـنـجــای | آتــشــکــده ایــســت دود پـــیــمــای |
| لــیــلــی ز فــراق شــوی بــی کــام | مـی جــســت ز جــا چــو گـور از دام |
| از رفـتــنـش ارچــه سـود سـنـجــیـد | بــا ایـنــهـمــه شــوی بــود رنــجــیـد |
| مــی کــرد ز بـــهــر شـــوی فــریــاد | وآورده نـــهـــفـــتـــه دوســـت را یــاد |
| از مـحـنـت دوسـت مـوی مـی کـنـد | امـا بــه طــفــیـل شــوی مـی کــنـد |
| اشـک از پـی دوسـت دانه می کـرد | شــوی شــده را بــهـانــه مــی کــرد |
| بــر شـوی ز شـیـونـی کـه خـوانـدی | در شــیـوه دوســت نــکــتــه رانــدی |
| شــویــش ز بـــرون پــوســت بــودی | مـغـزش همه دوسـت دوسـت بـودی |
| رســم عـربــســت کـز پــس شــوی | نــنــمــایـد زن بــه هـیـچــکــس روی |
| ســالـی دو بــه خــانـه در نـشــیـنـد | او در کـــس و کــس در او نــبـــیــنــد |
| نــالــد بـــه تـــضـــرعـــی کــه دانــد | بــیـتــی بــه مــراد خــویـش خــوانــد |
| لـیـلـی بــه چــنـیـن بــهـانـه حـالـی | خـــرگـــاه ز خـــلـــق کـــرد خـــالــی |
| بـــر قــاعــده مــصـــیــبـــت شـــوی | بـــا غــم بــنــشــســت روی در روی |
| چـــون یــافـــت غـــریــو را بـــهــانــه | بـــرخــاســت صــبـــوری از مــیــانــه |
| مــی بـــرد بـــه شــرط ســوگــواری | بـــر هــفــت فــلــک خـــروش و زاری |
| شـــوریــدگـــی دلـــیــر مـــی کـــرد | خـود را بـه تـپـانـچـه سـیـر مـی کـرد |
| می زد نفسی چنانکه می خواست | خــوف و خــطـرش ز راه بــرخــاسـت |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
