ای خــواب بــه روز هـمــدمــانـمتـا بـی کـس و مـمـتـحـن نـمـانـمچـونک دیک بـر آتـشم نشـاندیدر دیک چـه مـی پـزی، چـه دانـمیک لحـظه که من سری بـخـارمای …
| ای خــواب بــه روز هـمــدمــانـم | تـا بـی کـس و مـمـتـحـن نـمـانـم |
| چـونک دیک بـر آتـشم نشـاندی | در دیک چـه مـی پـزی، چـه دانـم |
| یک لحـظه که من سری بـخـارم | ای عــشــق نـمـی دهـی امـانـم |
| از خشم دو گوش حـلم بـستـی | تـــا نــشــنــوی آهــوه وفــغــانــم |
| مـا را بـه جـهان حـوالـه کـم کـن | ای جان چو که من نه زین جهانم |
| بـگـشـای رهم کـه تـا سـبـکـتـر | جـان را بــه جـهـان جـان رسـانـم |
| یــاری فـــرمــا، قـــلــاوزی کـــن | تــا رخــت بــکــوی تــو کــشــانـم |
| ای آنـک تـو جـان این نـقـوشـی | تــرجــیـع کــن گــریـن بــنـوشــی |
| تــیــزآب تــوی، و چــرخ مــایـیـم | سـرگـشـتـه چـو سـنگ آسـیاییم |
| تــو خــورشــیـدی و مـا چــو ذره | از کـــوه بــــرآی تــــا بــــرآیـــیـــم |
| از بـهـر سـکـنـجـبـین عـسـل ده | ما خـود همه سـرکـه می فـزاییم |
| گـه خـیـره تــو، کـه تـو کـجـایـی | گـه خـیـره خـود کـه مـا کـجـایـیـم |
| گـه خـیره بـسـط خـویش و ایثـار | یـا قــبــض کـه مـهـره در ربــایـیـم |
| گــاهـی مـس و گـاه زر خــالـص | گــاه از پــی هـردو کــیـمــیـایـیـم |
| تـرجـیـع دو، ذوق و مـیل ایـچـی | در دادن و در گــرفـــتـــن از چـــی |
| گه شاد بـخوردنست و تـحـصیل | گـه شـاد بــه خـرج آن و تـحـلـیـل |
| چون نخل، گهی به کسب میوه | گــاهـی بــه نــثــار آن و تــنــزیـل |
| گــه حــاتــم وقــت انــدر ایــثــار | گـه عـبـاسـی بـه طـوف و زنـبـیل |
| مــا یــا آنــیــم و ایـن دگــر فــرع | یـا غــیـر تــویـم بــی دو تــبــدیـل |
| ور زانــک مــرکــب از دو ضــدیـم | تــذلـیـل نـبــاشـدی و تــبــجــیـل |
| هـم اصـلـاحــســت عـز و ذلـش | مـانـنـده رفــع و خــفــض قـنـدیـل |
| بــس اصـلـاحــی بــرای افـسـاد | بــس افـسـادی بــرای تــنـحــیـل |
| بـس مرغ ضـعـیف پـرشـکسـتـه | خــرطــوم هــزار پــیـل خــســتــه |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
